DEEL 5: 'Wonderen bestaan'

Nooit gedacht, maar het geluk lacht ons toe. Onze allergrootste wens is werkelijkheid geworden. Totaal niet te verklaren met wat de theoretische cijfertjes zeggen want de kans is nihil (1% omdat ze niet helemaal mogen uitsluiten).

Maar ik ben ZWANGER!!!

Wij zijn helemaal in de wolken! Ons voorgenomen om vanaf januari erop te letten omdat wij in juni zouden trouwen en ik niet met een dikke buik wilde trouwen (vooral omdat ik de bruiloft niet zou aankunnen met een zwangerschap, hierover lees je dadelijk meer). Maar ik zei tegen mijn man ‘ach, de kans dat ik zwanger wordt natuurlijk is zo klein dus zal wel loslopen’. Maar in maart kwamen er dus achter dat ik zwanger was! We hadden toen net besloten om onze bruiloft uit te stellen omdat je maar met 30 mensen mocht trouwen ivm covid. Of het zo had moeten zijn…

Onze allergrootste wonder groeit gewoon in mijn buik. Nooit gedacht dat dit ons zou overkomen… De zwangerschap voelde goed en had vertrouwen er in. Het was nog afwachten hoe mijn zwangerschap zou lopen. Omdat ik onderzoeken had laten doen i.v.m. hart en vaatziekten of ik een zwangerschap wel aan kon. De cijfers waren slecht en advies was ook om er goed over na te denken.

Ik had namelijk 59% kans op zwangerschapsvergiftiging en 14% op vroeggeboorte. De professor vergeleek mijn lichaam met een auto en ik had eigenlijk een te lichte motor om deze ‘marathon’ zoals hij een zwangerschap noemt, in zijn geheel te volbrengen.

Toch weerhield mij dan niet op onze kinderwens en hielden we rekening dat ik niet veel zou kunnen ect. Ik kreeg heel veel controles, om de twee weken echo. Maar ook bij 12, 16, 20 en 30 weken uitgebreide onderzoeken zoals uitgebreid bloedonderzoek, echo van bloedvaten, echo van mijn hart, hartfilmpje, urine onderzoek.

Ik kreeg vanaf 12 weken bloedverdunners en hoge bloeddruk tabletten. Vanaf 20 weken kreeg ik het wel echt moeilijker en kwam ik thuis te zitten. Ik was veel moe, weinig energie. Op een gegeven moment kon ik alleen nog maar slapen, mij klaarmaken en naar beneden om vervolgens weinig te doen. Maar nam alles voor lief en genoot van ons allergrootste wonder in mijn buik.

Ik deed het boven verwachting goed tot 36 weken want toen was het even spannend of ik zwangerschapsvergiftiging had. Ik had eiwitten in mijn urine, maar bleek vals alarm gelukkig. Wel had mijn hart het moeilijk. Ik kon niet meer medicatie krijgen en moest echt rustig aan doen. Mijn pols was vaak hoog in rust, net of ik de marathon aan het lopen was.

Ik ben uiteindelijk ingeleid in met 38 weken en 5 dagen. En na anderhalve dag is op 13 november 2020 onze lieve zoon Renzo geboren. Hij blijkt later ook het licht in onze tunnel te zijn…