De vragenlijst en schaamte

Allereerst wil ik vermelden dat ik in deze blog eerlijk wil zijn, over mijn gevoelens en gedachten. Soms twijfel ik of ik iets moet delen, of ik niet veroordeeld wordt. Voor mijn gevoel is het juist goed om eerlijk te zijn, al is het maar om die ene vrouw die zich erin herkend, ook steun te bieden en te laten voelen dat ze niet de enige is. Er zullen vast mensen zijn die het niet overal mee eens zijn, misschien wel boos of verdrietig zijn als ze iets lezen, en dat is absoluut niet mijn intentie. Ik ben deze blog begonnen om mijn gevoelens en ervaringen van me af te schrijven en te delen, en daarom zal ik ook overal open en eerlijk over zijn. Nou, daar komt ie. 

De dag na de doorverwijzing werd ik al gebeld door het ziekenhuis. Er is een vragenlijst opgestuurd die we moeten invullen, deze moet het ziekenhuis ontvangen voor ons 1e gesprek met de fertiliteitsarts. Op 5 oktober staat de afspraak gepland. De vragenlijst hebben we ontvangen en moeten we nu invullen. 

Ik had al wel een idee welke vragen ik ongeveer zou krijgen. Over 1 vraag maakte ik me wel zorgen. Ik vul deze dan ook gewoon eerlijk in, maar stiekem schaam ik me. 

De vraag, rook je... Het antwoord is Ja. En ja, ik weet ook dat dit ongezond is, voor mezelf en zeker als je een kinderwens hebt. Ik ken de mogelijke gevolgen voor een kindje als je rookt tijdens je zwangerschap. Voor mij is het dan ook duidelijk, zodra ik zwanger ben, stop ik met roken, dit heb ik altijd gezegd. 

Nu zullen veel mensen zich afvragen, waarom dan pas, je kunt nu toch ook stoppen. Ik kan ze geen ongelijk geven, problemen met zwanger worden en toch blijven roken, ja ik lijk inderdaad wel gek. 

Vorig jaar, toen we al even bezig waren met onze kinderwens ben ik ook gestopt. Met behulp van Nicotine pleisters, al werd ik hier ontzettend misselijk van. Ik heb deze dan ook maar 1 week gebruikt. Na die week heb ik het stoppen wel doorgezet. Dit ging me de eerste weken verrassend goed af. Hier was ik ook blij mee. Maar na een paar weken sloeg dit om. Het werd voor mij een obsessie. Niet roken en zwanger willen worden. 

Op een gegeven moment was ik alleen nog maar bezig met mijn cyclus. Soms wel 10 keer per dag opende ik mijn menstruatie kalender om te tellen wanneer mijn volgende eisprong was, wanneer ik weer ongesteld moest worden. Ik deed elke maand wel 5 zwangerschapstesten. Ook was ik echt niet meer gezellig. In mijn hoofd ging alleen maar om, ik ben nu gestopt met roken, ik mag niet meer roken, ik moet zwanger worden, nu moet het lukken. 

Na een paar maanden kwam mijn vriend thuis van zijn werk. Ik was zo emotioneel, huilen dat het allemaal niet lukte, wederom benoemen wanneer ik weer een eisprong zou hebben. Dat we die week weer extra aan de gang moesten. Mijn vriend was er klaar mee. 

"Lieverd, op deze manier gaat het toch nooit lukken" zei hij. "Je moet er niet de hele dag mee bezig zijn, je maakt jezelf alleen maar gek, het is nu even klaar". Samen hebben we besloten dat we het allemaal even lieten rusten. We gaan weer even genieten van elkaar, leven in het nu, en we zien wel wat de toekomst brengt. Het komt allemaal wel goed, we zijn nog jong. Samen hebben we die avond een fles wijn open getrokken, mij vriend is naar de winkel gegaan en heeft toch een pakje sigaretten gehaald. 

Het klinkt stom, maar er kwam weer rust in mijn hoofd. Sindsdien ben ik wel weer begonnen met roken. (Mijn vriend echter ook). 

Dus nu het antwoord op de vragenlijst, rook je... Ja ik rook. Ik wil hiermee stoppen, maar dan wel met de juiste begeleiding omdat ik weet dat ik dit nodig heb. Ik ga hier in het ziekenhuis ook om vragen. Voor mezelf heb ik nu een datum geprikt om ook echt te stoppen. Ik ga ervoor, en ik hoop dat ik het nu echt kan doorzetten, uiteraard met de juiste begeleiding