De start van ons IVF-traject komt steeds dichterbij

Soms denk ik nog steeds: gaat dit echt over ons? Gaan wij echt een IVF-traject starten? Ik heb altijd gedacht dat het niet zover zou komen, maar hier staan we dan toch echt. Het kan in principe nog steeds 'natuurlijk' lukken, maar de 30 pogingen hiervoor zijn ook niet gelukt, dus ik probeer daar niet te veel van te verwachten.

Het is inmiddels 7 maanden geleden dat wij onze laatste IUI-poging hadden en daar komen nog een paar maanden bovenop. Nooit gedacht dat we zo’n lange pauze zouden inlassen. We willen graag een kindje, dus dan ga je het liefst in één streep door, totdat het gelukt is. Maar dat is voor ons niet de juiste aanpak. Ik ben blij dat we onszelf deze pauze hebben gegund. Tijd voor ons, zonder inwendige echo’s, injecties en hormonen.

Daarnaast is er bij ons geen duidelijke oorzaak waarom het niet lukt. Dat maakt de keuze voor een traject zoals IVF soms ook wel lastig, want in principe zou het ook zonder IVF moeten kunnen en een IVF-traject doe je niet ‘even’. Maar als we straks al bijna 3 jaar bezig zijn, dan moet het een keer goed zijn en hebben we het genoeg natuurlijke kansen gegeven. Daar kan ik me dan ook bij neerleggen.

Het ene moment begint het te ‘kriebelen’ dat we ons fertiliteitstraject weer gaan hervatten, bijvoorbeeld als ik posts op Instagram voorbij zie komen over een terugplaatsing en zwangerschap, maar het andere moment wil ik er nog niet aan denken dat ik over een tijdje weer met de injecties in mijn handen sta. Als we feitelijk kijken, komen we nu wel weer een stap dichter bij een kindje. Voor zover wij weten is er nog nooit een embryo ontstaan en met IVF/ICSI is het de bedoeling dat dit wél gaat gebeuren. Wel een gek idee eigenlijk. Maar ook in dit traject zijn er geen garanties. We hopen natuurlijk dat er een aantal mooie embryo’s gaan groeien, maar het kan ook uitlopen op 0. Maar we stappen er positief in, dus hopen op een mooie opbrengst.

We hebben onlangs besloten wanneer we precies gaan starten, de exacte datum ga ik niet delen, maar ik neem jullie op mijn Instagram account (@mom.in.the.making) en via mijn blogs/vlogs wel mee in ons traject. We hebben laatst een overeenkomst ontvangen, want bij IVF moet je bepaalde dingen vastleggen. Bijvoorbeeld: wat gaat er met de embryo’s gebeuren als één van ons er niet meer is? Ook moeten we beide bloedprikken om bepaalde dingen uit te sluiten voordat we starten, dit is een standaard protocol. Daarnaast heb ik alvast de pil opgehaald, zodat ik daar binnenkort mee kan starten. Ja, de anticonceptiepil! Dit is onderdeel van het traject, want mijn eigen cyclus wordt helemaal stilgelegd. Ook weet ik al dat ik Decapeptyl moet gaan injecteren om mijn cyclus te onderdrukken en Puregon als follikelstimulerend hormoon. Dit zijn beide nieuwe injecties voor mij, maar Puregon is vergelijkbaar met Gonal-F, wat ik tijdens het IUI-traject moest injecteren. Ik zie wel op tegen de Decapeptyl, dit brengt me namelijk in een kunstmatige overgang en die bijwerkingen lijken me allesbehalve prettig.

Maar het meest zie ik nog op tegen de punctie. Als je mijn blogs/vlogs hebt gezien, dan weet je dat alleen een inwendige echo of eendenbek al pijnlijk is voor mij. Dan wil ik helemaal niet nadenken over hoeveel pijn een punctie gaat doen, ook al krijg ik dan Fentanyl. Maar laten we hopen dat dit het daarna allemaal waard is!

Hoe heb jij het IVF/ICSI traject ervaren?