De maanden verstreken

Hij had allerlei dingen opgezocht. Het beste was bijvoorbeeld om om de dag seks te hebben, dat was het beste voor zijn zaadjes. Ook zou hij minder alcohol gaan drinken en letten op zijn roken. 

Ik wist hier soort van niet op te reageren, hij was ineens wel heel serieus. Niet dat ik dat niet deed, maar ik was zo gewend dat hij wel over kinderen wilde praten maar niet over het máken van kinderen. 

Ik merkte dat ik er wel continu mee bezig was. Als we seks hadden dacht ik, dat plassen na de seks moet ik echt uitstellen, anders ben ik al zijn zaadjes kwijt. Of dat ik bijvoorbeeld al zwangerschapstesten kocht, dat zodra ik overtijd was ik ze meteen kon doen. 

Beetje veel van het goede denk ik nu.. Maar toen vond ik dat allemaal een goed idee. 

Echter gebeurde er niks. Niks als in de zin van ik werd niet zwanger.

Wat er wél gebeurde, was dat mijn cyclus alle kanten op vloog. 

De eerste maand had ik een cyclus van 30 dagen, dus daar was ik tevreden over. Echter werd het daarna al gestaag minder. Het werd zo erg, dat ik op een gegeven moment drie keer in een maand ongesteld werd. En nee, het waren geen druppels die ik verloor, ik was ongesteld met alles erop en eraan. 

Ik kon wel janken, elke keer als ik weer bloedde. Maar ik hield de moed erin, het zou lukken. 

Om mij heen leek iedereen ineens zwanger te zijn en ik kon het niet helpen dat ik bij iedere aankondiging erg moest huilen.. Zou het mij dan ooit gaan lukken?…