De eerste ICSI intake

Begin februari ontvangen wij via de digitale omgeving van het ziekenhuis een melding dat er een afspraak gemaakt kan worden voor een intake. Ik besluit meteen te bellen, en krijg de assistent aan de lijn. Ik doe mijn verhaal en zij vraagt ter controle wie de behandelend arts is. 'Heb je voorkeur voor een dag?' vraagt ze mij. Meteen daarna noemt ze de eerst volgende mogelijkheid: 'Het is erg druk op het moment, 30 maart 2023 is een optie?.' Een kleine 2 maanden verder. Ik zet de afspraak meteen vast en geef het door aan mijn man en ook op mijn werk. We besluiten beiden de hele dag vrij te nemen. Er komt waarschijnlijk zoveel informatie op ons af, zo kunnen we het verder die dag lekker rustig aan doen.

Ter voorbereiding op de intake wordt ons gevraagd thuis al het een en ander door te nemen. We krijgen flyers en een gids met informatie, en we bekijken een webinar, gemaakt door ons ziekenhuis. Tijdens het lezen, luisteren en kijken komen bij ons een aantal vragen op. Sommigen worden meteen beantwoord door de informatie die we verder lezen en horen, de onbeantwoorde vragen nemen we mee naar de intake.

30 maart 2023. Vandaag is het zover, de eerste echte intake voor het voor ons komende traject. We melden ons in het ziekenhuis, en nemen plaats in de wachtkamer. Wederom is er lichte buikpijn van de spanning. Na een kleine 10 minuten verschijnt ons wachtnummer op het scherm, we mogen naar kamer 14. We lopen door de gang tot we in de deuropening van kamer 14 onze gynaecoloog zien staan. We nemen plaats aan het bureau. 

Het echte werk gaat nu pas beginnen. De gynaecoloog begint met de praktische zaken. Hij legt een map op tafel met daarin een stapel papieren. We zien een informatiegids en contracten die wij moeten ondertekenen. Toestemming voor gegevensuitwisseling met het andere ziekenhuis, bewaarovereenkomsten van de ei- en zaadcellen, maar ook moeten we nadenken wat wij willen met ei- en zaadcellen op het moment dat één van ons komt te overlijden. Iets waar je normaal natuurlijk niet bij stil wil staan, maar ook dit formulier hoort erbij en mogen we, net als alle anderen, thuis op ons gemak invullen.

De gynaecoloog verteld ook het een en ander over de medicatie die ik moet gaan gebruiken. Omdat geen lichaam hetzelfde is, en ze de perfecte dosering medicatie willen voorschrijven, krijg ik een doorverwijzing om bloed te prikken, dit keer om te kijken naar het AMH hormoon. Dit kan direct na de intake.

De gynaecoloog gaat verder met zijn verhaal. Hij vertelt dat de inhaalslag na corona sneller loopt dan verwacht, dus dat wij mogelijk voor onze vakantie al onze eerste behandeling achter de rug hebben. WAT?! Dit gaat ineens heel snel en komt echt als een verrassing. De gynaecoloog zegt dat we dit moeten bekijken met de verpleegkundige, die we zullen spreken na hem. Hierna beantwoord hij onze laatste vragen en worden we door hem naar de verpleegkundige gebracht.

Een vriendelijke dame neemt wat dingen met ons door. De uitslag van het AMH hormoon laat ongeveer 10 dagen op zich wachten. Aangezien ik de 3e dag van mijn menstruatie moet starten met de injecties loopt dit niet gelijk en schuiven we automatisch al een cyclus door. Als we die kans gaan gebruiken krijgen we precies één week voor we op vakantie gaan heel spannend nieuws: een positieve of negatieve zwangerschapstest. Ik zou dan in beiden gevallen niet naar het buitenland willen en in goed overleg met de verpleegkundige besluiten we te starten als we terug zijn van vakantie. Omdat mijn cyclus altijd heel strikt verloopt kunnen we de afspraak in juni al inplannen voor de tweede intake, waarbij we gaan oefenen met het zetten van de injecties. Dit gebeurt voor de 3e dag van die verwachtte menstruatie, zodat we erna meteen kunnen gaan starten. Spannend, maar ook een fijn gevoel dat we eindelijk een echte datum hebben om naar uit te kijken!