Zwanger na IVF

Op 11 juli heb ik de positieve test doorgegeven bij het ziekenhuis en ik kreeg een datum voor de eerste echo op 7+4 weken, dat was 1 augustus. Echter bleef ik maar krampen houden, uiteindelijk ook hele felle steken en ik werd ’s nachts wakker van de benauwdheid. De eerste echo werd daarom opgeschoven naar 25 juli met 6+4 weken.

We zagen die dag het allerkleinste vlekje op het scherm, maar wel met een soort flikkering. Dat was het kloppende hartje! Wat een prachtig beeld, eindelijk de bevestiging dat het goed zat. Ik had me zoveel zorgen gemaakt de weken ervoor, dus het zorgde ook voor een emotionele ontlading. Ik moest wel rustig aan doen, omdat er nog veel vocht te zien was in mijn eierstokken.

De afspraak op 1 augustus mochten we laten staan en ons kindje was netjes volgens de termijn door gegroeid. We zijn die dag overgedragen naar een reguliere verloskundige in onze eigen woonplaats.

Op 9 augustus hadden we de intake bij de verloskundige. We vonden het heel fijn dat we eindelijk niet meer in het ziekenhuis hoefden te komen en de “normale” route vanaf nu konden volgen. De verloskundige was heel vriendelijk en ook deze dag werd er weer een echo gemaakt. Bizar om te zien hoe hard een kindje groeit in een week.

Op de volgende afspraak hoefden we ook niet zo lang te wachten, 23 augustus weer. Ik vond het toch lastig en het voelde alsnog alsof het lang duurde, de onzekerheid zat er goed in. Ik begon wel goed te merken dat ik zwanger was, ik moest elke ochtend overgeven en bleef gedurende de dag ook veel misselijk. Onze hond mocht niet meer op schoot liggen, ik kon zijn geur niet meer goed hebben. Ook was ik zo ontzettend moe, tussen de middag moest ik steeds een uurtje slapen, omdat ik de werkdag anders niet vol kon maken. Deze mate van moeheid kende ik echt nog niet.

De tijd ging natuurlijk vanzelf weer voorbij en de echo van 23 augustus was zover. Deze was heel bijzonder, we hebben voor het eerst het hartje van ons kindje kunnen horen. Zo mooi… Het opmeten lukte niet goed, want hij/zij was erg druk aan het bewegen in mijn buik. Nu stond de termijn wel al vast, omdat het om een terugplaatsing in een IVF traject ging. Uitgerekende datum, 16 maart 2023. Een goed fotootje lukte ook niet, maar alles leek oké, dus de verloskundige gaf aan dat we deze bij de 13 weken echo anders even moesten vragen. Deze stond gepland op 7 september.

Een ruime week daarvoor moest ik eerst gaan bloedprikken voor de NIPT. We hadden ervoor gekozen om dit inclusief nevenbevindingen te laten doen. Een paar dagen later werd ik gebeld door de verloskundige dat hier helemaal niets uit was gekomen. Wat een opluchting! We durfden er steeds meer in te geloven, in deze zwangerschap en in ons kindje. Op naar de volgende spannende afspraak, de 13 weken echo!