De donor liet ineens niets meer van zich horen...

Na de eerste mislukte inseminatie met de donor, wilden we allebei een nieuwe poging plannen. De maand erna lukte niet vanwege reeds gemaakte afspraken en vakantie maar zou wellicht een maand later wel lukken? Met de app checkte ik wanneer mijn voorspelde ovulatie was en dit gaf ik door aan de donor. Hij kon! En zou 3 dagen rondom vrij houden. Yes! Ik was in de zevende hemel! Een nieuwe kans op een tweede kindje!

De datum naderde en ik begon met ovulatietesten. Al gauw zag ik rond dag 13 van mijn cyclus het lijntje donkerder kleuren en ik appte de donor. Nu was ik van hem gewend altijd een aantal uur tot een dag op respons te moeten wachten, maar dit keer werd ik natuurlijk zenuwachtig omdat ik niet weer een maand voorbij wilde laten gaan. De volgende morgen had ik nog steeds geen reactie gehad en appte ik hem nog een keer. Het lijntje was weer donkerder, maar nog niet donkerder dan het controlelijntje. Er was dus nog tijd!

Aan het einde van de dag had ik nog steeds geen antwoord op mijn appjes en omdat hij leesbevestiging uit heeft staan, kon ik ook niet zien of hij mijn berichten had gezien. De volgende morgen had ik een knaltest maar helaas nog steeds geen contact met de donor. Ik was ontzettend verdrietig natuurlijk... zag mijn droom van een tweede kindje echt in duigen vallen. Tot op de dag van vandaag heb ik nooit meer iets van hem gehoord. Ik snap helemaal niet waarom de donor mij ineens negeert. We hebben al maanden contact, een inseminatie gedaan, tussendoor een aantal keer samen geluncht en alles keurig in een door ons beiden ondertekend donorcontract. Keer op keer vertelde hij me hoe graag hij me wilde helpen met mijn kinderwens. Als ik naar zijn beweegredenen vroeg, antwoorde hij dat door het plotselinge verlies van een te jonge vriend zich besefte dat als hij overlijdt, hij niks nalaat op aarde. En dat hij graag een vrouw wilde helpen. Ik vond dat absoluut oprecht klinken. Hij was een opgeleide man, keurig verzorgd en heel vriendelijk en attent. Hoe raar is het dan dat je van het ene op andere moment wordt geghost?

Natuurlijk was ik hierdoor een poos heel verdrietig, maar ik ben gewoon weer opnieuw begonnen met de zoektocht naar een donor. En net toen ik de hoop wilde opgeven, vond ik daar een superleuke en knappe man en zijn er nieuwe ontwikkelingen... Daarover in een volgende blog meer.