Zorgen om je kind, dat zal atijd blijven.

Zorgen om je kind. Dat zal altijd blijven.

Het was ergens vorig jaar dat we bij onze Guus een knobbeltje in zijn nek voelden. Vast iets onschuldigs. Hij was pas verkouden geweest en dachten dat het een opgezet lymfkliertje was. We hebben hier verder geen aandacht aan gegeven. Natuurlijk hou je het in de gaten.

Een paar maanden later kreeg hij twee harde plekken in zijn benen. Aan elke kant één ieder op dezelfde plek. Dit vonden we toch een beetje vreemd. Ik begon toen te googlen. Nou dat had ik beter niet kunnen doen. Wat wordt je dan bang gemaakt zeg. Ik dacht allemaal dingen te zien aan hem wat helemaal niet zo was.

Ik heb de huisarts gebeld en diezelfde week konden we nog terecht. Je hoopt dan dat ze zeggen 'o maar dat zijn vetbulten, niks aan de hand'. Maar de huisarts wist niet goed wat het was, ze had dit nog nooit gezien. Haar collega heeft er ook nagekeken maar ook hij durfde hier geen uitspraak over te doen.

Ze vertelde mij dat hij te jong was voor vetbulten. Ik besprak met haar wat ik had gelezen op het internet en vroeg of het kwaadaardig zou kunnen zijn. 'theoretisch kan dit ja, we weten het niet' was het antwoord.

We kregen een doorverwijzing naar de kinderarts. Maar zoals in de meeste ziekenhuizen is er helaas een wachtlijst. We konden er pas over vier weken terecht. Ik heb gebeld of ze er spoed van konden maken omdat ik niet zolang in die onzekerheid wilde zitten maar dit kon niet.

17 januari was het eindelijk zover. Na even in de wachtruimte te hebben gezeten werden we al snel binnengeroepen. Maar meneer zelf had er absoluut geen zin in. Probeer dan maar is zijn lengte en gewicht te meten, laat staan zijn bloeddruk te meten. Gelukkig was ik pas bij het consultatiebureau geweest dus we gebruikten die gegevens.

De kinderarts had er naar gekeken en wist eigenlijk ook niet goed wat het was, dit had zij nog nooit meegemaakt. Wel was het heel toevallig dat het allebei op dezelfde plek zat op beide benen. Waarschijnlijk komt het door de vaccinaties dat hij 2 kleine abcesjes heeft gekregen. Voor de zekerheid gaan we een echo maken.

Deze stond twee weken later gepland. Zoals verwacht vond hij het weer helemaal niks. In de wachtruimte gaat het nog prima maar zodra de arts hem ophaalt en hij naar binnen moet is het huilen. De echo was wel snel gemaakt en een week later volgde telefonisch de uitslag.

Inderdaad, twee abcesjes vermoedelijk door het injecteren. De kinderarts dacht het wel onder een roesje weggehaald kon worden, ze had overlegd met de chirurg maar hij is daar te jong voor. Helaas moet het onder volledige narcose.

En dat vind deze mama best spannend.

Volgende week donderdag is het dan zover! De operatie. Spannend maar ook fijn dat het wordt weggehaald. Dingen die niet in het lichaam horen die moeten gewoon weg.

En we zijn heel erg opgelucht dat het niks kwaadaardigs is.

O en dat knobbeltje in zijn nek? Dat was inderdaad een lymfkliertje wat vanzelf weggaat.

Zorgen om je kind, dat gaat niet weg denk ik. Gezondheid is zo niet vanzelfsprekend.