Zijn we wel wat wijzer geworden?

Het is weer tijd voor de controle afspraak van Brandon. Met papa,mama en zijn tweelingbroer Bradley gaat we op pad naar het LUMC. Ondanks alles lijken de mannen dit een leuk uitje te vinden. Je kunt er inderdaad best leuk spelen dus op zich begrijp ik het wel. 
We hoeven niet heel lang te wachten voor we geroepen worden voor het eerste deel van de afspraak het hartfilmpje, wegen en meten. Alle plakkertjes worden op spelende wijze op zijn lichaam geplakt en meneer vind het allemaal wel prima. Hij blijft keurig stil liggen en al snel zitten we weer in de wachtruimte te wachten op het tweede gedeelte. Bradley wil ook altijd graag even gewogen en geweten worden. En dit mag gelukkig ook. Het is nu wel duidelijk te zien dat Bradley een ruime kilo zwaarder is en ook een aantal centimeters langer is. Na even lekker gespeeld te hebben worden we geroepen voor het tweede gedeelte van de afspraak. De echo van zijn hartje. 20 minuten moet hij ongeveer stil liggen maar gelukkig heb ik netflix op mijn telefoon en aangezien de troetel beertjes op dit moment helemaal in zijn bij de mannen zet ik die voor ze op. Want waar Brandon ligt wil Bradley er ook bij zijn. Ook dit gedeelte van de afspraak gaat zonder slag op stoot. Vervolgens weer terug naar de wachtruimte waar weer heerlijk gespeeld word ook met de andere kindjes die zitten te wachten op hun afspraken. Daarna het derde en laatste deel. We mogen bij Dr. Roest (Brandon zijn grote vriend) binnen komen. Hij vraagt altijd even hoe wij het ervaren en waar wij tegen aan lopen in het dagelijkse leven. Zo vind ik dat hij de laatste tijd sneller moe is. De juf op school ziet ook dat hij trucjes verzint om niet te hoeven laten zien dat hij moe is . Wel fijn dat zij dit ook ziet. Gelukkig  ziet de arts geen hele grote achter uitgang maar vind hij de vermoeidheid  die  vaak opspeelt een rede om hem met alle artsen te bespreken. Ook wil hij alle echo's van de afgelopen paar keer terug kijken en alles goed op een rijtje zetten. over 4 weken heb ik een bel afspraak met de dokter dan horen we of ze het nog even aan gaan kijken of dat ze toch een ingreep gaan doen. nog even spannend.

Afgelopen vrijdag leek meneer een griepje opgelopen te hebben. Nu is dat in deze tijd van het jaar helemaal zo gek nog niet want het heerst. Hij mocht lekker thuis blijven en zijn broer ging naar school. Hij dronk bijna niets en eten wilde hij al helemaal niet. 's nachts in zijn slaap lag hij te jammeren en kreunen omdat alles zo'n pijn deed. Zaterdag leek hij echter weer helemaal op te knappen de hoge koorts van de dag ervoor leek verleden tijd en hij begon weer wat eten en was heerlijk aan het spelen met zijn broer. 
Zondag middag werd hij minder fit en voelde hij ook steeds warmer. Ineens begon hij te klagen over zijn tong. Ik vroeg hem die uit te steken en die was vuurrood. Ik bel mijn moeder even om te vragen of zij enig idee heeft hoe dat zou kunnen komen. Zij heeft immers 4 kinderen en 4 kleinkinderen dus wie weet dat zij een idee heeft. Terwijl ik wil bellen trekt Brandon zijn shirt omhoog en tot mijn verbazing zit deze helemaal onder de rode vlekken ik kijk meteen de rest van zijn lichaam na en ook zijn rug zit onder. Mijn moeder heeft geen idee dus ik besluit  om de huisartsenpost te bellen voor hulp. Zijn tong lijkt ook zeker dikker dus daar maak ik me best wel zorgen over. Na alles uit gelegd te hebben moet ik langskomen met hem. Zo gezegd zo gedaan en na een goed onderzoek komen we er achter dat hij rood vonk heeft. Ook dat nog. Niks blijft hem bespaard. Meteen een antibiotica kuur meegekregen en naar huis. Vanmorgen hebben we samen zijn broer naar school gebracht en nu ligt hij heerlijk naast me op de bank uit te zieken.