Zijn bijzondere brein

J. bleef zich rustig ontwikkelen. Hij stapte al snel onze nieuwe woonplaats door, en werd langzaam een klein peutertje. Vlak voor zijn tweede verjaardag groeide zijn taal ontwikkeling enorm; en ging hij met sprongen vooruit; in een paar weken zijn hij 200 woorden. Ook sloten we de borstvoedingsperiode af. Twee jaar lang heb ik hem gevoed, me door alle lastige fases heen geworsteld omdat ik enorm gemotiveerd was. Ik vond het belangrijk voor zijn hersenontwikkeling; en de hechting; om lang te voeden. Tot op de dag van vandaag ben ik er trots op, en dankbaar dat het gelukt is!

We besloten (in overleg met de kinderarts en medisch psycholoog) dat het misschien goed voor hem zou zijn om af en toe naar een “speelzaal” te gaan. We kwamen uit op een plus groep van @prokinokinderopvang. Een combinatiegroep van “zorgkinderen” en gewone opvang. Dat voelde opnieuw als een grote stap, want hij was al die tijd bij mij thuis geweest. Toch besloten we het aan te gaan, en J. ging een poosje wennen. Middenin de Coronatijd, dus mondkapjes, afscheid bij de deur en een rondleiding via videobellen. Oh wat vond ik het spannend, maar J. vond het prima. Hij zei: “dag mama”, en ging lekker spelen. Het was goed, maar ook veel voor hem. Omdat hij nog steeds niet ergens anders kon slapen zonder paniek ging hij alleen de ochtend, en eigenlijk was dat al meer dan genoeg..! We gingen op zoek naar een nieuwe balans, en werden ook opnieuw geconfronteerd met J.’s prikkelgevoeligheid. Zou hij erover heen groeien; of hoort het bij hem..? 🧠🧡