Welkom lieve Luna

Het heeft even geduurd maar er is sinds een maand of twee weer een lief hondje in ons gezin gekomen. Luna. We noemen haar ook wel vaak Toet.

Luna is een vervroegd kerstcadeautje van mijn vriend. Omdat hij ook zag dat de meiden hun oude hondenvriendje misten en dit verdriet elke dag aanwezig was, zijn wij samen bij een nestje gaan kijken. Ik was op slag verliefd en we hebben haar gelijk mee kunnen nemen.

Beide meiden zijn erg gevoelig en hebben hechtingsproblemen. Vooral mijn oudste meisje die naast de verstoorde hechting ook diagnose add heeft, heeft zoveel baat bij een hondenvriendje, ze wordt soms zo overspoeld door alles wat er om haar heen gebeurd dat het haar teveel wordt en heeft altijd een enorme aantrekking gehad met dieren.

Luna is er altijd voor ons. Op een manier die wij mensen denk ik niet kunnen bereiken. Of, misschien is het juist omdat wij mensen teveel zeggen, overal iets van vinden? Een hondenvriendje is net even anders dan mensen.

Zij zegt niks terug. Zij kan geen vragen stellen. Zij likt je tranen weg. Zij is altijd blij als je er bent en zal je nooit veroordelen. En bovenal hebben hondjes een hoog knuffelgehalte en laten ze je nooit in de steek!

Ik ben zo dankbaar dat zij zo'n belangrijke rol weet te vervullen in ons gezin. Ze is geen hulphond maar zo zie ik haar wel. Omdat ze mijn meiden helpt bij het normaliseren van hun hechting en rust brengt wanneer alles teveel is. Omdat ik zie hoeveel verschil er zit in hoe het met de meiden gaat tijdens de aanwezigheid en afwezigheid van een hondenvriendje. Voor ons is ze nu al onmisbaar geworden.

Ik ben haar dankbaar voor haar aandeel in ons gezin maar ook ben ik mijn vriend eeuwig dankbaar voor dit prachtige waardevolle cadeau! We hopen nog heel lang van haar te mogen genieten. ❤🐾

Zijn er meer gezinnen waarbij een hond zo'n geweldige hulp is bij de ontwikkeling van kinderen?