Wat als je niet kan genieten?

Voor de 2de verjaardag had onze kleine meid 3 kaartjes voor de K3 show in Maastricht gekregen. Deze waren al in Oktober 2016 besteld, waardoor we nog geen beren op de weg zagen, gewoon gezellig een middagje genieten als gezin.

MAAR dit veranderde na de uitslag van de hersenscan die wij naar aanleiding van het "aanvalletje" dat onze dochter op 1 januari 2017 heeft gehad.

Je mag alles doen, maar let op met water..... Dat was  wat de specialist van het zkh tegen ons zei....

Ik wil haar niet alles ontzeggen, en ik wil dat zij gewoon opgroeit met alle activiteiten en dingen wat kinderen zonder deze stempel ook kunnen doen. Waarom is het dan zo moeilijk om te genieten.

De dag naderde en we zouden gaan, ik bleef mezelf zeggen dat we absoluut gingen genieten, ik heb de K3 periode als stagiare op basisscholen gedeeltelijk wel overgeslagen (al waren er kids die graag een dansje van K3 wilde doen, waar ik ze dan bij hielp).

Maar eenmaal daar was ik bang, snel geirriteerd en vooral bezog met haar in de gaten te houden. Het eerste gedeelte van de show heeft ze lekker bij papa op schoot gezeten. Helemaal onder de indruk van de lichtjes en natuurlijk de "nieuwe" K3 (zoals zij ze noemt). Al kwijlend en starend ging de show aan haar voorbij. Ik bleef haar maar over haar wang kriebelen, en dan keek ze me even aan en draaide ze weer naar de show.

Op het einde durfde ik het dan toch aan, ik ga dansen met de kleine meid, net zoals alle andere fanatieke K3 fans daar. Wat heeft ze genoten en straalde ze. Ze is uniek, maar waarom is het zo moeilijk voor mij om haar dan "gewoon" te laten zijn ????. Ik heb genoten van de tijd met het gezin, maar de angst voordat wat mijn ergste nachtmerrie kan worden overheerst... 

Ooit krijgt het een plek, maar voor nu.............