Verjaardagsbrief aan mijn dochtertje

4 jaar geleden was jij er ineens. Totaal onverwachts, maar zo van harte welkom. Wat was ik blij, emotioneel, en opgewonden. Maar ook bang. Bang dat ik niet wist hoe ik plaats voor jou kon gaan maken in mijn leven. Was het niet te vroeg om mama te worden? Ik was niet voorbereid, niet bezig met baby’s, en ik had geen idee hoe ik dat ging doen, mama zijn. Maar na de eerste echo en na het horen van jouw kloppend hartje spoelde al mijn angsten en zorgen weg.

Wat duurde die negen maanden lang, en toch gingen ze ook weer veel te snel voorbij. Iedereen keek uit naar je komst en was al verliefd op je zonder je te hebben gezien. Vanuit mijn buik had je je baba al om je vinger gewikkeld. Ons klein prinsesje. Alles draaide om jou.

Met bijna 41 weken besloot je dat je eindelijk klaar was om ons te ontmoeten, en wow, ik werd overspoeld door een liefde waarvan ik niet wist dat ze bestond 🥹 Je was gewoon perfect, met al je mini teentjes en vingers en je flinke bos zwart haar. Het leven was ineens zoveel mooier en waardevoller, nu dat jij er was.

Ik knipperde met mijn ogen en opeens kon je kruipen en staan en lopen, en opeens was je helemaal niet meer klein. Wat groei je snel, en wat ben je mooi. Ik heb stiekem genoten van de corona periode. Verplicht thuis blijven en alle aandacht op jouw richten, dat was wat mij door die nare periode heen heeft gesleept.

Jou zien opgroeien is het mooiste wat er is, maar tegelijkertijd is het ook heel zwaar. Het liefst hield ik je voor altijd klein en veilig in mijn armen.. maar de wereld is zó mooi, en ik wil dat je dit zelf gaat ontdekken.

Terugdenkend aan de afgelopen vier jaar komen er zoveel herinneringen naar boven. Wat hebben we al veel meegemaakt samen. En wat zijn we blij dat we ons leven met jou mogen delen.

Ik wou dat ik al die mooie momenten als een print screen in mijn hart kon vastleggen, en al die speciale, warme, en gelukkige gevoelens kon bevriezen zodat ik er later altijd naar terug kan gaan. Ik ben zo bang dat ik ze op een dag zal vergeten..

Lieve Mila, met je mooie blauwe ogen en je lieve lach. Als ouders horen wij jou van alles te leren, maar eigenlijk leren wij zóveel van jou. Weet dat je twee super trotse ouders hebt die er àltijd zullen zijn - dat we je opvangen wanneer je valt, dat we je tranen drogen en je weer laten lachen, en dat we je van je eigen fouten laten leren. En ik hoop, dat als je ouder bent en terugdenkt aan je jeugd, dat je zult zeggen: ‘mijn kindertijd was de mooiste tijd van mijn leven’. 🥹

Voor altijd dankbaar om je te mogen zien opgroeien en om met je mee te groeien.

Ilk göz ağrımız 🩷 iyiki varsın, iyiki..