Vandaag 1 jaar geleden ...

Vandaag 17 januari... een dag met gemengde gevoelens. Exact één jaar geleden werd je gediagnosticeerd met leukemie om 18u30.

Waar ze mij het hardste mee kunnen raken hebben ze geraakt namelijk mijn kind.

Ik heb je voor mijn ogen zien aftakelen van haartjes verliezen, opzwellen van de cortisone, niet meer kunnen stappen, opnieuw leren stappen, constant overgeven en van de dikke 18 kilo dat je woog , bleef er op een bepaald moment nog maar 11 kilo over door het norovirus dat je erbovenop kreeg.

We waren je bijna kwijt niet door de leukemie maar aan de neveneffecten ervan. S'nachts uit woede en onmacht zitten roepen/wenen tegen de arts in het ziekenhuis. Ik weigerde de nog geplande narcoses omdat ik angst had dat je niet meer zou wakker worden. Je kreeg een verschrikkelijke sonde gestoken en TPN werd opgestart. Telkens stond ik daar machteloos toe te kijken terwijl je zo hard om mijn hulp riep.

Het heeft lang geduurd voor ik de meeste van mijn familie en vrienden had ingelicht over je diagnose. Eens ik hen had ingelicht, legde ik hen een soort van zwijgplicht op. Het lag allemaal zo gevoelig voor ons. Uiteindelijk gaat door al het mysterieuze, het verhaal zijn eigen leven beginnen leiden. Ik werd aangesproken met verhalen die vaak erger waren en dus niet klopten en dat doet pijn. Vandaar dat ik aanvoelde dat de enige juiste informatie moest gedeeld worden.

Lieve schat, ik hoop dat je het meeste allemaal zal vergeten naarmate je ouder wordt. Bij mij zal het voor altijd op mijn netvlies gebrand blijven staan. Hopelijk kunnen we over een jaar dit alles voorgoed achter ons laten.

Veel liefs je mama x