Tikkertje

Tikkertje. Dat is en blijft toch wel het favoriete spelletje om te doen tijdens het wandelen met de hond. De hond zelf doet ook altijd enthousiast mee. Zodra de kinderen beginnen te rennen, rent hij met ze mee en sleurt mij er mee achteraan.

Het gelach, gegier en gebrul zorgt ervoor dat ik het spel ook wel kan hebben. Ik ben er eigenlijk ook best wel goed in. Correctie. Ik was er goed in. Een spontaan partijtje tikkertje zit er voor mij niet altijd meer in. Zoals eigenlijk alles waar rennen, springen of hupsen bij komt kijken. Vooral niet als ik dan ook eigenlijk nog naar de wc moet. 

Iets wat mij bij dit partijtje tikkertje al snel duidelijk werd en mijn zoon dit even luidkeels aan mijn dochter verkondigde toen we langs het drukke station liepen. "Sofie, mama kan niet meer meedoen want die heeft in haar broek geplast!"