Slaap misère, wat een pech

Slaap misère.

Goed, om te beginnen, we weten allemaal dat als je aan kinderen begint  je je nachtrust tijdelijk vaarwel kunt zeggen. Tijdelijk, want de meeste brave koters slapen toch na een week of 10 wel door. Wat waren wij verheugd toen nummer 1 na 6 weken al doorsliep. Hij was zo'n zoet mannetje, sliep altijd makkelijk in, nooit problemen gehad met zijn slaapgedrag op welke manier dan ook. 

Toen we aan nummer twee begonnen, waren we dan ook super optimistisch. Zolang we het allemaal hetzelfde doen als bij nummer 1 dan moet het toch weer vlekkeloos gaan dachten wij. Wat een desillusie...na een paar maandjes redelijk goed slapen begon de echte ellende. Ten eerste bleek hij ontzettend hongerig, iets wat hij heeft opgelopen na een dramatische start met borstvoeding enz. Daarover een andere keer meer, want breek me de bek maar niet open. Hij wilde dus toen hij 8 maanden was nog steeds een nachtvoeding. Maar vanaf 10 maanden werd het pas echt feest. Opeens werden wij midden in de nacht opgeschrikt door een bonkend geluid. We dachten eerst dat het al ochtend was en de buurman misschien aan het timmeren geslagen was maar niets bleek minder waar. Het was ons kleine ventje en hij zat op zijn knietjes met zijn hoofd tegen zijn ledikant te bonken. Je schrikt je echt het apelazerus als je dat voor het eerst ziet. Dat was het begin van een lange periode slaapgebrek. Niet voor hem overigens, hij deed het gewoon in zijn slaap en wij lagen klaarwakker en werden steeds wanhopiger. Alles geprobeerd om het geluid te dempen, van lakens om de spijlen tot tuinkussens als bekleding van zijn hele bed. Maar dat was niet afdoende, hij ging met zijn hele bed door zijn kamer en eindigde steevast tegen de deur alwaar wij weer wakker lagen van het gebonk tegen de deur. Op een dag zakte hij ook door zijn ledikant heen, omdat hij de verbindingen stuk gebonkt had. Uiteindelijk na 1,5 jaar hebben wij hem overgelegd in een peuterbed. Dat bedje hebben wij al snel voorzien van een grote anti slipmat want ook dit bed stond al snel niet meer op zijn plek. Wat we allemaal al niet geprobeerd hebben om hem rustig te laten slapen...... als ik er nu op terug kijk is het wel echt hilarisch maar op een gegeven moment wil je alles wel proberen onder het mom, baat het niet dan schaadt het niet. Nou....het heeft onze bankrekening wel geschaad maar echt gebaat??

Van pilletjes tot drankjes, van kamer verbouwen tot een heuse babyfluisteraar. Alles is de revue gepasseerd. Over de laatste gesproken, dit bleek toch echt wel een oplichtster eerste klas. Ik weet niet hoeveel geesten zij verjaagd heeft met haar rozenkrans, maar de geluiden die zij erbij maakte klonken veelbelovend. We hadden negatieve muren, moesten een stuk versteend hout opladen in de aarde en onder zijn matras leggen...... je zult begrijpen dat het natuurlijk geen ene moer heeft geholpen. Inmiddels is hij vijf, bonkt nog af en toe en heeft een knuffelolifant van 10 kilo op zich liggen om dat tegen te gaan. Het bonken komt door zijn prikkelprobleempje, en zal helaas nooit echt verdwijnen. 

Bij nummer drie dachten wij toch wel dat het in ieder geval niet erger kon.....

Inmiddels liggen daar overal stuivers tegen aardstralen, aluminiumfolie onder zijn bed voor hetzelfde doel, en liep ik laatst als een ware voodoomaster met witte salie en een speciale (lees dure) veer ons hele huis uit te roken om negatieve energie tegen te gaan, eventuele geesten te verjagen en dat terwijl ik al mompelend zei tegen de geesten dat ze maar eens op moesten hoepelen. Ik voelde me nogal opgelaten maar toch ook stiekem wel een beetje angstig. Uiteraard heeft ook dit niets geholpen en slaapt meneer gezellig in een campingbed bij ons op de kamer. Gelukkig niet meer tussen ons in zoals de afgelopen 8 maanden. 

Het moet ooit overgaan zeggen "ze".

Ik hoop dat ooit morgen is.