Schrijf het eens op, dat helpt !

Schrijf het eens op.... dat helpt! 

Van die lege nietszeggende woorden, dan hoef ik er tenminste niets mee. Dat is wat ik dacht.. Want opschrijven is toch nergens goed voor! Daar gaat het niet mee weg, het gaat er niet van over. Het blijft toch, voor altijd, en ik kan er niets aan veranderen. 

Misschien, nu ik toch aan het schrijven ben, is het aardig om me eerst eens voor te stellen. Ik ben een mama, van twee prachtige meiden. Getrouwd met de liefste man en we wonen samen met het leukste hondje. Zielsgelukkig zijn we met elkaar, we genieten volop maar toch achtervolgt ons een donkere wolk, altijd, en dat is soms best weleens lastig. 

Lastig in de zin dat niemand die wolk ziet. Mensen weten het wel, maar je ziet het niet. En er zijn ergere dingen (zeker waar), maar voor ons is er niets ergers. Twee prachtige meisjes en beiden ziek. En deze ziek gaat niet over, deze blijft. Deze hoort bij ons, hoort bij hen. Ze kunnen er met gemak 100 mee worden, maar dat maakt het niet minder. Deze ziek heet von Willebrand en is stom ! 

Er zijn ergere dingen, het valt toch wel mee, je ziet het niet aan ze, je kan er toch goed mee leven? Mensen, ze bedoelen het goed, maar het valt me vaak zo verkeerd. Ik denk alleen maar aan weer die prik, weer dat verdriet, weer die consequentie van een stomme val op het schoolplein, tig keer spoelen na het tanden poetsen, weer dat "korte" bezoekje aan de seh wat nooit kort is ! 

En zo kan ik nog eventjes doorschrijven, misschien dat het toch helpt "schrijven" ! Ik zal de volgende blog beginnen bij het begin, hoe we erachter kwamen dat onze meisjes ziek zijn, en hoe we daar als gezin mee omgaan. En misschien... misschien dat het me helpt. 

Liefs