Pronken met andermans veren

Normaal gesproken deel ik dit soort dingen niet maar vandaag kreeg ik een steek recht door mijn hart, die steek zorgt er nu voor dat ik mijn hart wil luchten.

Kira, sorry sorry dat ik geen gezinnetje meer kon vormen met jou papa, sorry dat je hem niet meer zo vaak ziet, sorry dat ik je nu moet delen, sorry dat je hem mist, sorry.

Waarom zeg ik sorry? Je mag altijd naar papa, wanneer je wilt, je mag hem altijd bellen, ik stuur foto’s door en laat weten hoe het met je gaat, ik laat weten hoe je het doet op school. Hij is jou papa dus ik betrek hem overal bij. Ik voel me schuldig omdat jij savonds in je bedje ligt te huilen dat je papa mist, hij mag je bellen, hij mag je op komen zoeken, droog je tranen maar.

Papa heeft een nieuwe vriendin, mama heeft daar in het begin heel veel moeite mee gehad, opeens moest ik jou delen met een andere vrouw. Ik was verdrietig want ik wilde dit niet, dit is niet wat ik voor ogen had toen jij ter wereld kwam. Mama heeft het een plekje en mama praat erover, ik laat haar toe, toe in jou en mijn leven. Ik deel jou, met liefde. Ze is goed voor je wanneer je met haar bent, ze zorgt voor je wanneer je met haar bent. Jullie doen leuke dingen, je hebt plezier. Ik ben blij want jij hebt plezier. Ik moet huilen, waarom? Waarom huil ik, je bent toch blij?

Je gaat 1x in de twee weken naar papa en zijn vriendin toe, je bent dan blij want dan zie en hoor je ze eindelijk weer. Als je de volgende dag naar huis komt en naar bed gaat dan vloeien je tranen, dikke tranen omdat je nog graag iets langer bij ze had willen zijn. Iets langer kan eventjes niet, de situatie laat het niet toe, ik probeer het je keer op keer uit te leggen maar daar word je verdriet niet minder van, ik voel pijn, ik voel jou pijn, we hebben samen verdriet. Het probleem word mijn probleem, want ik kan er niks aan doen, ik wil er graag wat aan doen maar het kan niet. Het spijt me.

Vandaag is het Moederdag, de details zal ik bij me houden want ik wil niemand voor de kop stoten. Ik kreeg in het openbaar een steek recht door mijn hart; ‘pronken met andermans veren’. Doe dit nou niet, denk even na. In de toekomst wanneer alles is zoals het hoort, gun ik jou die veren, maar nu even niet.

Sorry.