Overprikkeld door de sneeuw

Gisteren viel de eerste sneeuw in België, en net zoals vele anderen keken wij hier echt naar uit!We hadden afgesproken om een wandeling te gaan maken met mijn schoonouders. Wanneer de eerste sneeuw viel vond Maëlle dit geweldig. Lachen, gieren en brullen, het plezier kon niet op!

En plots, zo'n 15 minuten later was het gedaan met de pret. Huilen, huilen, huilen! Eerst dachten we, ze heeft koud. Maëlle heeft enorme last van winterhanden en -voeten. Paarse, dikke, pijnlijke handen en voeten, dus was onze kleine meid goed warm aangekleed en had ze blijkbaar toch warme handjes en voetjes (first time!). Maar na een snelle hand, voet en bodycheck, bleek dit niet het geval. Kort daarna werd het duidelijk... De sneeuw had zo'n indruk achtergelaten, dat ze helemaal overprikkeld was. Geluk bij een ongeluk hadden we onze draagzak bij (die overigens nu niet echt meer handig is, dus opties voor andere draagzakken zijn welkom!), dus deed Anneleen (mama) deze aan. Maëlle de draagzak in en je ziet het resultaat: helemaal uitgeput, maar veilig bij haar mama. Mijn mamshartje smolt terplekke!

's Avonds, wanneer het al donker was zijn we toch nog eventjes naar buiten gegaan met de slee. Wat een succes was dat! Ze wou er gewoon niet af. Maëlle is dan plots ook wel gekanteld en gevallen, maar na eventjes troosten wou ze alweer op de slee. Al bij al was het een dag met veel emoties, veel indrukken, maar ook een dag die ik lekker dicht in mijn hartje draag. Het gelach van mijn dochter, zo stoer op die slee, dat vergeet ik nooit. Wát een durver! Ik ben super trots op haar.