Snap
  • Kind
  • Mama
  • Relatie
  • ouders
  • opvoeding
  • golflengte

Op dezelfde golflengte zitten qua opvoeding

Je leest het ook eigenlijk wel bijna in elk tijdschrift tegenwoordig wat gaat over alles wat maar met baby’s/peuters en kleuters en hun opvoeding te maken heb, en dan vooral bij het onderwerp “opvoeding”….zal je op zijn minst in elk tijdschrift wel ergens 1 artikel kunnen terug vinden, waarin ze het ook allemaal met elkaar eens zullen zijn en aangeven; hoe belangrijk het is dat de beide ouders het met elkaar eens zijn en op dezelfde lijn zitten vooral wat betreft de opvoeding van hun kind(eren) En dat ook vooral de nadruk zal worden gelegd dat het eigenlijk “ten strengste” verboden zou moeten zijn om waar je/jullie kind(eren) aanwezig bij zijn om dan ruzie te gaan maken, Want hoe oud of jong ze ook zijn, (in het verleden ook mischien een beetje naïef gedacht van mijzelf dat ik lange tijd overtuigt was dat kinderen tot ongeveer hun 5e jaar zulke dingen nog hellemaal niet begrijpen en meekrijgen, als er ruzie wordt gemaakt of als er spanningen zijn in het huis.

Maar nadat ik een artikel in een tijdschrift las waarvan het onderwerp was: “Op dezelfde lijn zitten qua opvoeding” , ben ik daar sindsdien wel van mening over veranderd. Sindsdien probeer ik het dan ook nog eens extra uit de weg te gaan, als ik voel dat er weer een discussie gesprek tussen Jim en mij aan zit te komen, over iets waar we het op dat moment niet met elkaar eens zijn, en dan vooral als het gaat over de kinderen. Wij hebben dan ook samen afgesproken dat we elkaar er gelijk op zullen wijzen (wie het als eerste opmerkt) dat we het gesprek beter een andere keer verder kunnen gaan voortzetten (als de kinderen op bed liggen die avond bijvoorbeeld). Want aan de ene kant klinkt het ook eigenlijk wel gewoon logisch dat het voor hun negatieve prikkels zijn, die ze dondersgoed voelen en dan ook vrij snel zullen oppikken van de ouders, en dat dan zelf meestal uiten door onrustig te zijn, onhandelbaarder.

Want de toon van de stem klinkt op zo’n moment toch harder en scheller als je geïrriteerd of boos bent, en als je ruzie maak maar wel probeert op een normale toon met elkaar praten is de stem toch over het algemeen wat minder vriendelijk klinkend als normaal. En daarbij is de lichaamsstaal ook daarbij gerekend.

Let maar eens op hoe je zelf beweegt, als je een discussie voert met iemand waaruit je je gelijk uit wil krijgen,maar jullie het niet met elkaar eens worden, wat je dan met je handen doet die gaan dan automatisch mee, om het wat meer overtuigingskracht en de “nadruk” wat meer te leggen ergens op. En wanneer je wel op een rustige toon met elkaar aan het discussiëren zou zijn waar de kinderen ook bij zijn zullen ze ook uit je lichaamstaal veel kunnen opmaken. Daar had ik voorheen dus eigenlijk nooit echt bij stilgestaan.., ik was altijd van overtuigd wanneer je wel op een zachte of normale toon probeert te maken., dat ze het al niet door zouden hebben en/of snapten wat  er precies gezegd wordt.., maar nu besef ik dat kinderen dat dondersgoed begrijpen en het ook gewoon aanvoelen als er spanningen in het huishouden zijn, veel meer zelfs dat jij en ik er mischien bewust van zijn. Ze raden je ook altijd aan om het vooraf eerst even goed met elkaar eens te worden wat de opvoeding en de regels in huis zijn betreft., en dus daarmee ook een beetje op dezelfde lijn zitten qua opvoeding en regels die dan in jullie gezin gelden voor de kinderen. Anders zou het nog best wel kunnen gaan botsten, en nog het ergste van alles verwarring veroorzaakt bij de kinderen zelf. Want hun weten dan ook niet precies waar ze aan toe zijn, en wat nu precies wel en niet mag, als ze de regels niet duidelijk opgelegd hebben gekregen door de beide ouders.

Want dat is dan toch ook erg verwarrend ?!?!  Als de ene ouder het gewoon toe laat en het wel toelaat dat hij/zij wel zelf bijvoorbeeld een koekje mag pakken uit de koektrommel, en van de andere krijgen ze daarvoor op hun kop?

 

9 jaar geleden

Ingtshis like this liven things up around here.