Onze huwelijksreis werd een nachtmerrie!

29 november 2022 zijn vertrokken vanaf Schiphol naar Lanzarote. We hadden er zo ontzettend naar uit gekeken om eindelijk op huwelijksreis te gaan met elkaar. We kwamen rond het avondeten aan in Lanzarote en het was prachtig weer. We waren lekker gezellig met elkaar en we hadden de tijd van ons leven.

Op 30 november 2022 hebben we een lekker ontbijtje in het restaurant gegeten en daarna zijn we gaan zonnen en zwemmen. Mattheo vermaakte zich heerlijk in het kinderbadje en had al meteen weer vriendinnetjes gemaakt. We deden mee met het entertainment en genoten van de zon. 

In de middag begon ik me plots niet heel lekker te voelen, dus besloot ik even op bed te gaan liggen. Helaas knapte ik er niet echt van op en op 1 december hebben we besloten toch een arts te laten komen, nadat ik geen vocht meer binnen hield en 41+ graden koorts had. Het bleek dat ik een bacterie had opgelopen in de maag-darm. Ik kreeg veel vocht ingediend en injecties om op te knappen. 

Op 1 december heeft Mattheo nog heerlijk gespeeld in het kinderbadje en in de avond meegedaan met de minidisco, maar nadat de mini disco voorbij was, voelde hij zich plots ook niet goed. De arts is teruggekomen voor Mattheo en heeft ook hem injecties gegeven. Daarna is Mattheo lekker gaan slapen. 

Op 2 december in de ochtend leek het beter te gaan met Mattheo. Zelf voelde ik me inmiddels ook al wat beter, maar samen deden we het nog even rustig aan. Tot het wat later in de middag werd en Mattheo ging overgeven en steeds sneller ademhaalde. Mijn gevoel vertrouwde het niet en we lieten nogmaals de arts komen. Die arts stuurde ons eigenlijk gelijk door naar het ziekenhuis. We regelden een taxi en gingen zo snel mogelijk naar het ziekenhuis in Lanzarote. 

De coronaregels waren nog erg streng in het ziekenhuis daar, er mocht 1 iemand bij blijven. Ik koos ervoor om bij Mattheo te blijven, maar achteraf was dit niet slim van me. Zelf was ik ook nog ziek en aan het opknappen. Ik kon moeilijk naar het toilet, shit... Op dat moment spuugde Mattheo ons beide helemaal onder. 

Niemand kwam me helpen en mijn man mocht niet bij ons komen. Ik vroeg of we dan op zijn minst konden wisselen. Gelukkig was het geregeld en mijn man en ik wisselden. Uiteindelijk zijn we tot de ochtend van 4 december in dit ziekenhuis gebleven, maar toen ze er achterkwamen wat nu precies het probleem was bij Mattheo en waarom hij niet opknapte, is er met spoed een traumahelikopter gaan vliegen. 

Mattheo's darm bleek gedraaid. Hij is met de traumahelikopter overgevlogen naar Gran Canaria, helaas mochten wij niet mee met de traumahelikopter. We zijn naar het vliegveld geracet om daar de eerste de beste vlucht naar Gran Canaria te pakken. Gelukkig was ik nog net op tijd om Mattheo mee naar de operatiekamer te brengen en hem een dikke kus op zijn voorhoofdje te geven. 

Het waren spannende uren in afwachting, maar na een aantal uur wachten mochten we eindelijk bij hem en hem weer knuffelen. Ze hadden de darm terug kunnen draaien en hoefden niks te verwijderen. Het leek alsof er nog niks was afgestorven en dat we er nog net op tijd bij waren. 

We waren opgelucht en blij, en hoopten dat de nachtmerrie nu voorbij zou zijn, maar helaas bleek dat helemaal niet zo te zijn. Mattheo kreeg een sepsis. Zijn hart en longen waren ernstig aangetast en er ontzettend slecht aan toe. Hij lag al die tijd in een kunstmatige coma en werd beademd. Het bleek dat zijn darmen wel degelijk aan het afsterven waren. Ineens moest er met spoed weer geopereerd worden op 14 december. 

De artsen dachten dat Mattheo het niet ging redden en waren ontzettend negatief. Ik had eigenlijk geen keuze. Het was óf Mattheo laten overlijden óf kiezen voor een extreem risicovolle operatie, maar wel met iets van overlevingskans. 

Het bleek dat zijn darm helemaal zwart was, dood en geperforeerd. Maar Mattheo heeft niet opgegeven en ondanks dat zijn darm, hart en longen er zo kritiek aan toe waren, heeft hij het wederom overleefd. 

Een wonder is het geweest, nog steeds kan ik het niet beseffen hoe ongelofelijk veel geluk wij hebben gehad en hoe sterke jongen we hebben. De dagen erna mocht Mattheo langzaam ontwaken van zijn kunstmatige coma, en de beademing probeerde ze erna af te bouwen. Mattheo heeft nu tijdelijk 2 stoma's en het lijkt na de operatie al een stuk beter te gaan met zijn hart en longen. 

In het tweede deel zal ik schrijven over hoe het er aan toe ging in een buitenlands ziekenhuis, hoe Mattheo aan het opknappen was en wat de volgende stappen waren om terug naar een Nederlands ziekenhuis te kunnen en wat nu verder?! 

Lees ook: "Ach, wat jammer dat jullie weer een jongen krijgen!"