ODD - Geen hokje, maar hartje!

Scarlett is altijd een slim meisje geweest. Ze zei met 5 maanden haar eerste woordje, met 12 maanden liep ze en met anderhalf jaar sprak ze al kleine zinnetjes. Niet veel later begon ze ook moeilijkere woorden uit te spreken, zoals automatische schuifdeuren... dat zal ik nooit vergeten. Scarlett is ook een tekentalentje. Toen ze net 1 jaar was, tekende ze een zonnetje met zonnestralen en met 2 jaar tekende ze een vogeltje met pootjes en een snaveltje, en een spongebob, allemaal zo duidelijk en gedetailleerd. Op het consultatiebureau zeiden ze altijd dat het een pienter meisje was. Maar het was helaas niet alleen slimheid wat ons meisje had. Ze kon vaak boos worden om niks, ineens lelijk kijken en stampen en schreeuwen. Slaan met deuren en gooien met speelgoed. Dit begon tijdens de zwangerschap van Bradley, toen ze nog geen 2,5 jaar was. Met kinderen was ze heel lief maar tegen de volwassenen leek ze opstandig. We dachten, dit is de peuterpubertijd, dit gaat over. Maar ik werkte op een kinderdagverblijf en had gewerkt op peuterspeelzalen. Dit gedrag was erger, pittiger dan wat andere kinderen van haar leeftijd lieten zien. We lieten het even op de loop, wie weet was het wel een hele extreme variant van de peuterpubertijd. Bradley werd geboren en Scarlett werd grote zus. Ze vond het prachtig, een klein moedertje met af en toe een klein beetje jaloezie, wat natuurlijk heel normaal is! Toen we weer in wat rustiger vaarwater zaten, merkten we dat Scarlett's gedrag nog steeds zo pittig was. Ze kon beginnen op een peuterspeelzaal bij ons in de buurt waar ze vier dagdelen per week naar toe ging. Ook daar merkten de juffen haar slimheid op. Thuis botsten de slimheid en boosheid vaak tegen elkaar op en toen Scarlett 3 werd en we naar het cb moesten voor een controle, hebben we dit gedrag uitgebreid besproken. Thuis waren we eigenlijk de hele tijd bezig met Scarlett's gedrag en iedereen moest daar onder lijden. We werden doorgestuurd naar Opvoeden In De Buurt. Dat zit intern bij het cb. Er kwam een paar keer iemand bij ons thuis om de situatie te bekijken en er werd ook een keer een filmopname gemaakt van een speelmoment. Dit alles was erg wennen voor ons en we dachten nog, dit is tijdelijk. Nooit gedacht dat we jaren daarna in dit bootje zouden zitten.

Opvoeden in De Buurt kon ons niet verder begeleiden en ze stuurde ons door naar de jutters. Ondertussen hadden wij al het een en ander opgezocht en alle kenmerken kwamen uit op ODD. Een gedragsstoornis. We lieten ons informeren door verhalen op internet en het kwam zo duidelijk overeen met Scarlett's gedrag. Maar de jutters leek ons niet te geloven. Hoe konden wij nou een kind van 3 jaar verdenken van ODD? Dat kon je nog helemaal niet vaststellen, zeiden ze. Pas met 6 jaar zouden ze testen af gaan leggen. We vonden dit onzin. Er moest toch een andere manier zijn om erachter te komen wat ons meisje nou had. We stopten bij de jutters, maar ondertussen werd haar gedrag steeds feller. En nu Bradley ook wat ouder werd, kreeg ze hem ook te pakken. Een duwtje hier, een tong uitsteken daar. En niet speels, dat zagen we wel in die blik in haar ogen. Maar ondanks haar gekke nukken, bleef ze onze kleine prinses!

Toen ze vier jaar werd, mocht ze groep 1. In twee weken tijd kreeg ons vierjarig meisje het voor elkaar om 3 keer op het bankje te moeten zitten bij de directrice. Ze was een bewegelijk, druk meisje. Stilzitten was heel moeilijk en haar mond dichthouden wanneer de juf het vroeg was een grote uitdaging. Ze had zelfs een keer een jongetje in zijn gezicht gekrabbeld! Dit ging te ver, ze zat er net 2 weken! We hadden gewoon echt hulp nodig. Gelukkig zag school dit meteen en verwees ons door naar de interne begeleiding. Daar vertelde de ib-er ons over de opvoedpoli. Ze konden daar testen doen vanaf 4 jaar, dus het kon toch!!! De tijd die daarop volgde was best spannend. Ondertussen was ik ook in verwachting van nummer 3. Begin april kreeg Scarlett een IQ test. De score ligt bovengemiddeld, tussen de 108 en 116. Ook kreeg ze meerdere gedragstesten en filmopnames, zowel thuis, als op de opvoedpoli en op school kwamen ze ook observeren. Kort na deze observaties kregen wij de uitslag, ODD. Ons gevoel, ons oudergevoel had dus al die tijd gelijk. En dan komt het moment. Je weet dat je gelijk had, maar je wilt geen gelijk hebben! Je wilt niet dat je kind in een hokje geplaatst wordt. Een stempel krijgt... daarom zit ze in een hartje, in ons hartje! 

Ondertussen in Scarlett bijna 7 jaar en zit ze in groep 3 van de basisschool. Met veel hulp en extra werkjes zit zij daar geweldig op haar plekje! Ook voor ons als ouders is het een fijne school. Als het even niet meezit, is er een fantastisch opvangnet en kunnen we even ons hart luchten. 

Scarlett is een fantastisch meisje met een geweldig hart, een geweldige fantasie en ze kan onwijs lief zijn voor kleine kindjes. Ze is ook gek op knutselen en verhalen schrijven. We zijn zo trots op haar!

Mensen die ons kennen, snappen onze situatie. Maar voor mensen die ons niet kennen, is dat lastig te begrijpen. Begrip, onbegrip. Het zal er altijd zijn. En ookal zit Scarlett in een hartje, ze zit in ons hartje!