Net zoals je ouders
Als je een kindje krijgt verandert niet alleen je leven eromheen, het verandert ook wie je bent. Je denkt niet meer alleen na over de dingen die goed zijn voor jezelf, maar ook over die goed zijn voor je kindje. Je verandert van eigen persoon, naar een ouder, een voorbeeld. En hoe ga je dit dan doen? Hetzelfde als dat je ouders het deden? Maar wat nou als je ouders niet het goede voorbeeld hebben gegeven? Neem je die dan ook over?
Ik kom uit een gezin waarin ik niet het voorbeeld van een moeder heb gekregen dat ik had moeten krijgen. Mijn moeder kon mij niet de liefde geven die ik nodig had. Je weet niet beter, je accepteert het en leert ermee leven. Voordat jezelf moeder wordt weet je het goed te verwoorden: "Zo ga ik het nooit doen". Maar hoe dan wel, want dat is ook onbekend?
Je merkt al snel dat je in situaties komt die nieuw voor je zijn. Situaties waarin je niet zo snel weet wat je eraan moet doen, maar wel snel moet handelen. Op dit soort momenten grijp je terug naar hetgeen dat je kent, hetgeen dat jou vroeger geleerd is, wat je onbewust nog altijd weet. En of je dat nou leuk vond of niet, ineens hoor je je eigen ouders spreken.
Wat zou het, in mijn geval, makkelijk zijn als het goede me al geleerd is, waardoor ik automatisch hetgeen kan doen wat mijn ouders deden. Maar misschien ook juist niet. Want ben je jezelf dan bewust van hoe je de opvoeding doet en wat je ermee bereikt? Dat het voor jou het beste was wil niet zeggen dat het per definitie ook het beste is voor jouw kindje.
In de jaren voordat Emily geboren werd heb ik vaak tegen mezelf gezegd hoe ik dingen niet ging doen. Deze dingen vertel ik mezelf nog steeds elke dag. Elke dag als ik mijn dochter zie verplaats ik mij in haar. "Wat zou ik nu gewild hebben van mijn moeder als ik nu Emily was" vraag ik mezelf dan af. Dit helpt mij bewust te blijven, zodat ik de moeder voor haar kan zijn die ik niet heb gehad. Op deze manier kan ik haar geven wat ik had gewild. Niet met overbodig veel speelgoed, dure merkkleding of overdreven veel aandacht, want dat was ook niet wat ik vroeger had gewild. Gewoon een oprechte knuffel, een "Ik hou van je" of een trotse blik is soms al genoeg!
Anoniem
Een kind heeft gewoon een stevig fundament nodig. Weten dat je er voor haar bent ! (naast de 1ste levensboehoefte eten/drinken). Klinkt heel makkelijke maar is dat niet altijd. SNachts ben je moe, zeker na 3dgn een ziek kind. Overdag heb je andere verplichtingen. Opvoeden is jezelf soms compleet opzij zetten en dat is soms heel moeilijk! Mooi stukje weer!