Mijn twee boefjes en hun geboortepatronen

Als je naar de foto kijkt zie je al meteen hoe verschillend ze zijn. Mijn dochter Aevy vind het verschrikkelijk om in de spotlight te staan terwijl mijn zoon Kian het heerlijk vind! 

Mijn dochter vind het totaal niet fijn om haar zelf ´zichtbaar´ te maken naar de buitenwereld. Lekker dicht bij papa en mama zijn is voor haar goed genoeg. Helaas voor haar kunnen wij er als ouders niet altijd bij zijn en moet ze dit wel gaan leren. Hoe moeilijk dat als moeder soms ook is. Uiteindelijk is dat voor haar het allerbeste. 

Neem bijvoorbeeld de peuterspeelzaal, afscheid nemen is en blijft een drama. Zeker nu in corona tijd en je niet mee naar binnen toe mag lopen. De juffen gaan er gelukkig wel goed mee om, maar mijn moederhart huilt toch wel altijd een beetje. 

Nu ik mijn cursus over geboortepatronen helemaal heb afgerond, snap ik volledig waar dit bij mijn dochter vandaan komt.Om eerlijk te zijn is zij ons mooiste cadeau ever! Met andere woorden, ze was niet gepland, maar wel ontzettend gewenst!Moet je jezelf een voorstellen hoe dat ook voor haar gevoeld moet hebben toen ik mijn zwangerschap test deed en de uitslag zag! Ik zal eerlijk zijn, op dat moment was ik niet blij. Ik was in shock. Mijn man idem dito.Het heeft plus minus een week geduurd voordat de shock van O help we worden papa en mama, in blijdschap veranderden. Het mag ik wel, of mag ik er niet zijn. Dus zichzelf zichtbaar maken is hier naar terug te leiden. Toen zij zichzelf voor het eerst zichtbaar maakte, was er geen blijdschap, maar stress. 

Gelukkig merken we elke week weer een beetje vooruitgang en worden andere mensen dan papa en mama ook leuk! En daar zijn we blij om!

Hoe gaat jouw kind om met afscheid nemen?