Mijn Corona-baby

"Raar hè, dat het voor Bobbi normaal is dat ze leeft in een wereld waar grote mensen niet knuffelen'

Zei mijn moeder van de week.

Die uitspraak laat mij sindsdien niet meer los. Bobbi wordt tot nu toe namelijk inderdaad groot in een wereld waar we met mensen buiten het gezin niet knuffelen, waar we weinig mensen zien en waar we mondkapjes dragen. Een gekke wereld voor ons, niet voor haar... Zij is niet anders gewend.

Dat het ook een wereld is waar mensen bang en boos zijn, gekke dingen doen en een wereld waar mensen vaak zwart- wit denken krijgt ze gelukkig nog niet mee. Evenmin de mooie dingen zoals de hardwerkende mensen, de enorme veerkracht die te zien is en het doorzettingsvermogen dat mensen op de been houdt, hoe ze weer weten op te krabbelen, nadat ze gevallen zijn.

Wat ze meekrijgt is een warm thuis, een thuis wat wij haar geven. Een veilige plek, die voor een groot deel wordt bepaald door de mood van papa en mama. Een plek waar wij verantwoordelijk voor zijn. Een huis waar liefde is voor elkaar.

Dat is waar we invloed op hebben en in haar leven ook precies het allerbelangrijkste. Het allerbelangrijkste om uiteindelijk een mooi evenwichtig mens te kunnen worden, om te kunnen hechten en om lief te kunnen hebben.

Kinderen hebben de toekomst.

Dus misschien moet de vraag wel zijn:

Hoe wil jij dat jouw kind straks terug kijkt op deze woelige tijd?

.

.

#corona #ouderschap #bobbirose🌹 #kinderenhebbendetoekomst