4 jaar geleden
Mijn 6 jarige "puber"
Het is een fase zegt HIJ!
Mijn lieve Milan van 6 jaar is soms even niet zo lief. Soms kan hij een echte draak zijn en weet hij het bloed onder mijn nagels vandaan te halen met zijn weerwoorden.
Het is een fase zeg ik dan tegen mezelf hardop maar na zijn honderduizendste bijdehante moment zegt hij dit ook inmiddels tegen mij: "mama het is een fase!" En ja dan moet ik eigenlijk heel hard lachen. Want deze 6 jarige is zo gek nog niet, nee deze 6 jarige heeft soms hele grotemensengedachtes en dus ook grote mensengevoelens waar hij dus niet altijd met zijn kinderbrein mee om weet te gaan.
Wij hebben een vast ochtendritueel en toch moet ik elke ochtend wel 100× zeggen dat hij door moet eten of zijn schoenen aan moet trekken, waarop ik het gepaste antwoord krijg dat hij daar geen zin in heeft en ik dat dan maar moet doen voor hem. Brutaal! Brutaal! Brutaal! En dat begint dus s'ochtends al. Maar heej, het is een fase!
In deze rare tijd gaan wij veel wandelen en natuurlijk heeft deze 6 jarige geen zin en gaat met een peen en uien gezicht als eem boer met kiespijn zeurend mee. Gooit er heerlijke uitspraken uit die dus heel boos moeten zijn maar ze klinken hilarisch en ik moet mijn lach proberen in te houden.
Ook kan meneer zijn grenzen gaan opzoeken en dingen proberen te doen die echt niet kunnen en zit hij voor de 80e keer deze week op de trap om na te denken hoe hij dit volgende keer anders zal gaan aanpakken.
Ik heb een gevoelskind en soms weet hij niet goed om te gaan met zijn emoties. Soms heeft hij dit nodig om zo bijdehand te doen om vervolgens een "goed gesprek" met mama te hebben wat er nou eigenlijk aan de hand isen hoe we dit volgende keer gaan proberen te doen.
De laatste weken merk je dat hem dit hele corona gedoe echt irriteerd. Net als bij iedereen uiteraard. Maar een kind die merkt dat vele dingen die wij deden nog steeds niet kunnen en dat hem belemmerd vind ik sneu.
Toch hebben wij vorige week afgesproken met zijn vriendin(jaja die 2 zijn al verliefd sinds hun eerste oogopslag en overtuigd met elkaar te gaan trouwen). De dag voor die afspraak waren zowel zijn vriendin als hij enorm zenuwachtig wat zich uitte in onhandelbaar gedrag. Wij als moeder hadden contact met elkaar en besproken dat als ze zo bleven de hele afspraak niet doorging. Natuurlijk waren het engeltjes, want ze wilden elkaar zo graag zien. En daarnaast bleek dat ze zo deden omdat dit een hoogtepunt was na al die weken. Eindelijk mochten ze met elkaar spelen!
Bij mijn 6 jarige heeft dit gedrag dus duidelijk altijd een oorzaak. Hij weet dan even niet om te gaan met de emotie die hij voelt en dit is toevallig een thema op school nu waardoor dit nog meer ter sprake komt. Dit is fijn zo word er can alle kanten aan gewerkt om om te leren gaan met gevoelens.
De andere kant van Milan is dat hij zo onwijs lief en hulpvaardig is. Vaak hoor ik dat als een kindje verdrietig is op school hij als eerste wil helpen en de juf inschakeld. Ook met zijn zusje is hij de liefste broer die ik mij kan voorstellen en wil het liefst de hele dag alles voor haar doen.
Dus ja ik bekijk alles van deze kant: het is een fase!
En ik denk snel aan alle goede momenten. Het is namelijk een heerlijk kind met veel gevoelens en gelukkig heb ik een praatgraag kind wat alles eerlijk tegen mij durft te zeggen. Ook al is het niet altijd leuk of aardig. Wij kunnen praten en samen oplossingen bedenken.
Trots!
Lieve 6 jarige puber pas jij op voor die houmous?? Want ja zo dacht jij toch al die tijd dat Hommels genoemd werden. 😅
Ik hou van jou met je streken en lieve knuffels! ♡