Little feet, small steps, big world

Vanaf het moment dat je bevallen bent begint het loslatingsproces al. Je draagt je kindje ineens niet meer 24/7 bij je, iets wat je 9 maanden lang hebt gedaan. Ik weet nog toen ik net van Senn was bevallen, mijn eerste kindje. Het was een heftige bevalling, zijn hartslag daalde met elke wee en uiteindelijk resulteerde dit in een spoed-keizersnede. Achteraf denk ik ook dat dat de reden was waarom ik hem de eerste maanden heel moeilijk uit handen kon geven. Ik wilde hem continue bij mij hebben. Ik was bijvoorbeeld even boven om de was op te vouwen en Stefan naar boven kwam om zijn tanden te poetsen. Ik vroeg hem: ‘HEB JE HEM NOU ALLEEN LATEN LIGGEN?!’. En dat terwijl Senn nog maar een maand oud was en best wel 2 minuten alleen in de box kon liggen. Maar goed, loslaten dus. Ik vond het moeilijk. Ik was ook al vrij snel in mijn hoofd bezig met school. God, wat leek me dat heftig. Het was toen nog wel heel ver weg. Maar de gedachte alleen al, dat mijn kindje, die altijd bij mij was, over een paar jaar al naar de peuterspeelzaal zou gaan… Zomaar uren weg bij mij.

Ik heb ervoor gekozen om thuis met de kinderen te zijn. Dus waar moeders die werken al de stap moeten zetten om hun kindje naar de opvang te brengen na hun verlof, had ik nog even de tijd om dit uit te stellen. Het is voor iedere moeder denk ik heel intens om hun kindje voor het eerst weg te brengen. Of dit nu naar de opvang is, of als ze naar de peuterspeelzaal gaan. Loslaten moet je steeds meer en dat is ook goed, dat hoort erbij. Als ouder zijnde wil je ze alle lessen in het leven meegeven om ze klaar te stomen voor die grote wereld. Dat ze goed zelfstandig in het leven kunnen staan. En die lessen geef je ze niet alleen als ouder. Ook de opvang, peuterspeelzaal en school helpen daar een stukje aan mee.

Ik heb nog steeds herinneringen aan de peuterspeelzaal. En natuurlijk ook aan de basisschool. Aan mijn juffen en meesters en wijze lessen die zij mij hebben geleerd. En dan bedoel ik dus niet dat 1+1 2 is, maar ook die momenten tussendoor. Dat ik dan ergens mee zat en dat een juf of meester mij echt waardevolle dingen kon leren. Ja, opvang, peuterspeelzaal en school vormen gewoon een belangrijke basis. Het helpt je te vormen tot wie je nu bent.

Toen kwam het moment dus, we gingen op zoek naar een peuterspeelzaal. Omdat Stefan veel weg is voor werk, heb ik het onderzoek gedaan en rondleidingen ingepland. Natuurlijk besprak ik al mijn bevindingen wel met hem. Gelukkig was ik niet helemaal alleen, want mijn beste vriendin (nichtje van Stefan) was een paar maanden voor mij bevallen van haar dochter (Senn zijn achternichtje dus) en omdat wij bij elkaar in de buurt wonen, wilden wij de kids samen op de peuterspeelzaal zetten. In hetzelfde klasje dus.

We hebben de eerste rondleiding gedaan bij een peuterspeelzaal waar we allebei echt met open mond naar buiten liepen. En niet in de goede zin. Nee, wij keken elkaar aan en wisten allebei dat dit niet het schooltje zou worden waar wij onze kinderen op wilden zetten. We kwamen binnen in een grote chaos (nu denk je: dat is toch niet heel gek met allemaal kindjes van 2 en 3 jaar oud? Nee, maar je hebt chaos en je hebt chaos. En daar zit een verschil in, haha). We vroegen de juf of er een bepaalde structuur in haar lessen zat. Eigenlijk kon de mevrouw daar al geen goed antwoord op geven. En zo waren er meerdere dingen die ons niet aanstonden, maar conclusie: deze wordt het dus niet!

De tweede rondleiding hadden we bij Smallsteps. We kwamen binnen in een heel gezellig lokaal (was ook al heel anders dan bij het bezoek van de vorige peuterspeelzaal). We werden begroet door twee vriendelijke juffen en die vertelden ons precies waar Smallsteps zich op richt en wat zij belangrijk vinden. Ook legden ze de dagindeling uit (jippie: een dagindeling!). Dit vonden mijn vriendin en ik belangrijk. Wij zijn van mening dat kindjes ook een bepaalde structuur nodig hebben en als een peuterspeelzaal daar ook aandacht aan geeft is dat top. Ook de normen en waarden die op dit schooltje gehanteerd werden kwamen helemaal overeen met die van ons. We voelden ons fijn bij deze peuterspeelzaal en voelden een goede klik met de juffen.

Inmiddels zijn we alweer een hele tijd verder en zit Senn sinds een paar weekjes op de basisschool. Maar wat heeft hij een fijne tijd gehad op de peuterspeelzaal. Alles wat op een dag bij Smallsteps werd behandeld (denk aan thema’s, bijv. ‘herfst’), werd naar de ouders geformuleerd. Wij konden inloggen op een app en daar werd alles ook goed geïnformeerd door middel van bijv. nieuwsbrieven. Bij oudergesprekken kregen we statistieken te zien van Senn. Wat zou hij moeten kunnen rond deze leeftijd en is hij daar goed in of niet? Nu hoor ik je al bijna denken: Oh god, statistieken, heftig voor die kleintjes! Ja, dat dacht ik eerst dus ook. Maar uiteindelijk vond ik het heel fijn.

Want zo konden wij thuis werken aan dingen waar Senn iets meer moeite mee had. De peuterspeelzaal focuste zich hier dan ook op en gaven hem op die vlakken wat meer aandacht en ondersteuning. Wat ook enorm fijn was, was dat de juffen tegen mij tijdens zo’n gesprek ook zeiden: ieder kindje ontwikkelt zich op een andere manier. Het is dus niet erg als hij op bepaalde vlakken misschien wat ‘achterloopt’ op het ‘gemiddelde’. Dat werd erg benadrukt. Het was meer een kennisgeving naar mij toe wat hun bevindingen waren over Senn. Het is fijn om te weten dat de juffen goed op hem letten en zien waarin hij misschien wat meer ondersteuning kan gebruiken. Dus ook waar hij heel erg in uitblinkt!

De peuterspeelzaal waar Senn naartoe ging lag in het ‘midden’, tussen mijn huis en dat van mijn beste vriendin in. Dat was voor ons dus best makkelijk. Maar er zijn genoeg peuterspeelzalen die nog dichter bij ons eigen huis liggen. Nu Senn naar de basisschool gaat zou het voor mij makkelijker zijn om Liv naar een peuterspeelzaal te brengen die dichter bij Senn zijn school ligt. Maar ik voel mij zo fijn bij de peutspeelzaal van Smallsteps, dat Liv hier ook gewoon weer naartoe gaat. Dan maar even puzzelen met tijden, maar ik weet dat deze peuterspeelzaal de juiste keuze was en die wil ik dus voor Liv ook weer kiezen. Want ook al is het maar voor een paar jaartjes, het vormt toch mee in de basis, in hun ontwikkeling en hun zelfstandigheid.