Je als moeder zijnde durven over te geven aan je vermoeidheid

In het begin dacht ik ach ze zeggen wel dat moederschap pittig is, maar ik denk ik zie het wel.

Nou ik merk het soms wel des te ouder Zoë word dat het soms best zwaar kan zijn. Helemaal omdat mijn man vaak weg is voor zijn werk en ik daardoor de opvoeding van Zoë meer en deels alleen doe. Dat geeft ook niet want ik sta achter mijn man zijn werk als vrachtwagenchauffeur.

Bijna dagelijks merk ik wel dat ik best vermoeid bent. Het huishouden, Zoë opvoeden, mijn hoofd die soms overstroomt door mijn PTSS.

In het begin vond ik dat best lastig, me overgeven aan me vermoeidheid. Ik ging juist elke keer series kijken even tijd voor mezelf als de kleine meid in bed lag. Tja ik was wel moe maar je denkt toch niet dat  Ik s, Middags ga slapen dacht ik bij me zelf, ben wel gek. Dat doen andere moeders toch ook niet, maar soms had ik dan toch wel spijt dat ik niet ging slapen.

Op een gegeven moment werd mijn vermoeidheid toch wel steeds meer en vooral als er weer een sprongetje aan kwam. En als Zoë weer meerdere keren ‘s nachts wakker werd en ik er dan een paar keer uit moest. Ik voelde me de dag erna behoorlijk brak.

Dan ging ik gewoon los op het huishouden of nam ik een paracetamol en dan zakte het wel even.

Inmiddels slaap ik sinds anderhalve maand elke middag een uurtje soms zelfs anderhalf uur. En ja ik merk toch wel een behoorlijke verschil plus ik ga doordeweeks gewoon ‘s avonds tussen 8/ half 9 naar bed momenteel.

Zodat ik ook in de weekenden gewoon eens lekker een avond samen met mijn man voor de tv kan zitten of met vrienden en dan iets later na bed kan gaan.

Dus je leest het goed ik slaap momenteel best veel doordeweeks. Tenzij ik gebroken nachten heb zoals de afgelopen 2 weken. Toen zat Zoë duidelijk in der laatste sprong en ik vond die best pittig. Maar doordat ik nu overdag even slaap merk ik echt wel dat het me helpt. En ik weet inmiddels ook wel dat het vaak een paar weken duurt dat wanneer ik extra slaap weer goede nachten heb, ik dan weer minder slaap overdag.

Wat ik hier mee bedoel te zeggen is.

Probeer je vermoeidheid niet te negeren. Heb je de kans om eventjes te gaan liggen als je kindje zelf slaapt doe het dan, ook al vind je het best lastig.

Probeer je er aan over te geven. Dat vind ik zelf ook nog steeds lastig. Maar je gaat je er echt weer even wat beter door voelen. Voel je je er vooral niet schuldig over dat je het doet soms heb je het echt even nodig .

Groetjes Petra