Ik hoop op een hele lange zomer...

We zijn vroeg wakker vandaag. Ik lig nog even in bed wakker te worden, het raam staat open en op

de achtergrond hoor ik geluiden van een wereld die ontwaakt voor een eerste hittegolfdag.

Ik kijk naar naar het foto-tafeltje wat tegen de muur aan staat. Foto's van mij en Bas samen op vakantie, mijn eerste verjaardag samen en natuurlijk ook foto's van Fay. Foto's dat ze nog echt klein is en een wat recentere foto die we Bas hebben gegeven voor zijn verjaardag.

Ze wordt groot, een echte meid met al haar leuke kanten (en ja ook die minder leuke kanten). En terwijl hier de laatste dagen van het schooljaar worden afgeteld en iedereen uitkijkt naar de lang verwachte zomervakantie, zucht ik even. Die zomervakantie...ik hoop dat hij heel lang duurt en nooit meer ophoudt want na deze zomervakantie is het zover; we gaan aan een nieuwe fase beginnen Fay gaat dan naar school. We nemen afscheid van het veilige kleine kinderdagverblijf en stappen in het nieuwe grote avontuur wat de basisschool heet.

Fay weet het al, ik ga straks naar de Jozefschool. De ene dag wil ze wel, de andere dag nog even niet. En mama wil de ene dag niet en de andere dag ook nog niet! Ik zeg het eerlijk ik ben er nog niet klaar voor. Ik kijk er echt nog niet uit naar 18 augustus, haar eerste schooldag. Waarom? Ik weet het niet. Vragen als is ze er wel klaar voor, zal ze het leuk vinden en zal ze vriendjes en vriendinnetjes maken rijzen ook nu weer op als ik lig te kijken naar haar foto's. En ergens weet ik dat het allemaal goed gaat komen en dat Fay hier echt wel aan toe is, aan een nieuwe omgeving met nieuwe vriendjes en vriendinnetjes, nieuwe dingen om te leren weer een nieuw avontuur. Het zal wel iets te maken hebben met loslaten en je moederhart....zucht.