If you can't beat them, join them!

We zijn met Dex in een nieuwe fase beland: de rollenspelen. Hij speelt vol overgave 'Brandweerman Sam' en kan dat gerust een hele dag volhouden. Branden in de woonkamer blust hij met een fietspomp, hij probeert een tafelpoot te gebruiken als paal om vanaf te glijden en van een keiharde tatuuuu tatuuuu kijkt niemand meer op in ons huis. 'Bob de Bouwer' is ook favoriet en ik moet hem dan ook regelmatig tegenhouden als hij zich met zijn houten speelgoedhamer op het meubilair wil storten.

Maar de allermooiste is 'Baby Dex'. Als hij vindt dat zijn broertje even teveel aandacht krijgt stort hij zich op de grond en roept: 'ik ben nu baby Dex, tatatadada'. En baby Dex kan dus niet lopen, moet van de trap getild worden, wil in zijn stoel getild worden en gevoerd worden. Vaak spelen we het spelletje even mee maar niet altijd. Hoe goed rollenspellen ook mogen zijn voor zijn ontwikkeling, het kan ook knap vermoeiend zijn om twee babies te hebben. Zeker als een van de twee het gewicht van een peuter heeft. 

Laatst bleef hij naar mijn smaak wat te lang hangen in zijn rol. De echte baby Louis lag net op bed en ik wilde zelf heel graag even zitten. Maar 'baby Dex' was er en die kon niks zelf doen. Zelfs hem herinneren dat een baby ook geen filmpje mocht kijken of iets lekkers mocht eten hielp niet meer. Toen ik het echt even zat was heb ik mezelf dus ook maar op de grond gestort en riep ik: 'ok en vanaf nu ben ik baby mama, tatatadada'!

Ik heb hem nog nooit zo stomverbaasd zien kijken: If you can't beat them, join them! ;)