Huisartsen

Hard gesnurk komt uit de kamer naast me, het lijkt ook of ik af en toe een oud mannetje hoor hoesten en dan weer verder snurkt. Maar ik weet wel beter. Het is niet het oude mannetje wat ik voor me heb, maar een lief klein mannetje wat net 2,5 jaar oud is en vorig jaar december aan zijn neusamandel is geopereerd omdat hij altijd ziek was. Er ging geen maand voorbij dat hij geen koorts, verkoudheid of vlekjes had en hij lag altijd te slapen.

Als mama heb je het idee dat je vaak overbezorgd bent en dan durf je al niet snel naar de huisarts. (Mama-instinct noemen ze dat volgens mij) En als ik al ging dan werd ik weer naar huis gestuurd met het verhaal dat het tijd nodig had en wel weer over ging. Na lang zeuren kreeg ik het voor elkaar om een doorverwijzing te krijgen naar de KNO en de diagnose was binnen 5 minuten gesteld (wel eerst foto's moeten maken natuurlijk, maar toch): Een ernstig vergroot neusamandel die de volgende week werd geopereerd.

Geen wonder dat het kleine mannetje altijd ziek was! En de huisarts ons maar naar huis toe sturen. Nu is dat weer het geval, neusamandel is geholpen en keelamandelen spelen op. 5 dagen hoge koorts gehad, Ene kinderziekte na de andere, 3 weken lang ontstoken keelamandelen, ontstoken ogen die maar blijven komen en gaan en niets helpt er tegen. Conclusie huisarts? Gaat wel weer over, heeft gewoon tijd nodig.

Nu begint mijn mama-instinct toch weer op te spelen. Zal ik morgen dan maar is de stoute schoenen aantrekken en gewoon zelf de KNO maar bellen om te vragen of we langs mogen komen....