Het norovirus

Kort nadat je behandeling begonnen was kreeg je het norovirus er nog eens bovenop.

Het norovirus veroorzaakt namelijk non-stop overgeven en diarree. Diarree had je nog niet meteen, het overgeven wel. Aangezien je nog maar kortelings begonnen was met chemo dachten we dat je daardoor altijd moest overgeven. Opeens ging het pijlsnel achteruit met je. Dagelijks verloor je meer en meer gewicht. Tot het voor mij echt genoeg was. Ik trok aan de alarmbel op de dagzaal. We moesten namelijk dagelijks naar daar om je dosis chemo te krijgen. Je moest letterlijk om de 10 minuten naar de wc. Ik sprak de hoofdarts opnieuw aan over zijn toestand. Ik eiste om in het ziekenhuis opgenomen te worden met hem. Mijn moedergevoel zei dat het helemaal niet goed zat en had uit voorzorg mijn spullen van thuis al meegenomen. De artsen deden moeilijk en zeiden dat ze een opname moesten inplannen. Dat was de druppel want ik weigerde om naar huis te gaan. Ze voelden duidelijk dat ik het meende en dus niet van plan was te vertrekken. 

We kregen dus een kamer. Toen ze je op de weegschaal lieten staan, woog je nog maar amper 11 kilo. Wetende dat je aan het begin van de behandeling begonnen was aan een dikke 18 kilo. Je was letterlijk een wandelend skelet dat daardoor niet meer kon stappen. We moesten je steeds naar de wc dragen. Je moest duidelijk snel aansterken dus werd besloten om een verschrikkelijke sonde te steken. Opnieuw stond ik weer machteloos naast je toen je zo hard om mijn hulp riep. Diezelfde nacht ging het van kwaad naar erger. Je bleef overgeven en terwijl liep het langs achter er ook uit. De sonde kon zijn werk dus niet doen omdat je niets binnen kon houden. 

Ik heb die nacht een hoofdarts van wacht laten komen naar onze kamer. Ik heb tegen hem zitten roepen/wenen uit onmacht want het ging helemaal niet goed met je. We waren je bijna kwijt niet aan de leukemie maar aan de neveneffecten ervan. Woedend was ik ook dat ze mijn nog eerst dachten naar huis te sturen. Ze hebben met spoed TPN voeding opgestart. Je moest dringend aansterken. De geplande narcoses heb ik allemaal geweigerd omdat ik bang was dat je niet meer zou wakker worden. Uit onderzoek van een genomen staal bleek je dus het norovirus te hebben opgelopen. Aan het virus zelf viel niet veel te doen, enkel uitzieken bovenop de zware behandeling. Het feit dat je geen afweersysteem meer had ging het langer duren. 

Na een verblijf van 3 weken in het ziekenhuis was alles stabiel en konden we terug naar huis. Ook op mijn vraag want eerder durfden ze het niet voorstellen om ons te laten gaan. Ze hadden duidelijk begrepen dat niemand zijn kind zo goed aanvoelt als de eigen mama...