Het huis op z'n kop.

Het huis staat op z'n kop. Ik kan er niets meer of minder van maken, het is echt een puinzooi.

In de serre hebben de auto's overal verspreid ongelukken gehad en liggen de lego slachtoffers tevergeefs te wachten op de brandweerman Sam brandweerwagen die nog altijd niet van de tafel durft te komen.

In de eetkamer ligt, ik lieg niet, verstopt in het hoekje achter de plant nog een halve cracker en nog een stuk soepstengel onder de verwarming. Die zijn natuurlijk van onze dochter en ze hoopt dat wij deze niet vinden voor het geval ze honger krijgt.

In de woonkamer liggen alle schoenen onder de tafel geschoven. Twee paar van onze zoon, die uiteindelijk gekozen heeft om het derde aan te trekken die wel zijn opgeruimd. Zijn sokken vinden we nu verstopt onder het kussen, samen met de afstandbediening. Over de tafel zullen we verder maar zwijgen.

Als ik boven de badkamer op loop, ligt daar nog het natte hoopje kleren van de kinderen. Ze konden natuurlijk niet wachten tot ze deze uithadden en waren meteen onder de douche gesprongen.

Op onze slaapkamer liggen verschillende knuffels met mijn armbanden en kettingen om. De gitaar ligt nog op het bed en de autoblaadjes liggen demonstratief op onze hoofdkussens.

Ja, het huis is echt een puinzooi. Maar wat hebben we een lol gehad.