Haar liefde voor (huis)dieren
Ik ken geen leven zonder katten. Vanaf dat ik geboren ben, woont er een kat bij mij in huis. En ik zou absoluut niet zonder die harige knuffeldieren kunnen! Op het moment dat mijn man en ik gingen samenwonen besloten we ook meteen 2 kittens te nemen.
Ik vond het spannend Hayley mee naar huis te nemen toen ze net geboren was. Hoe zouden die katten dat toch vinden? Zouden ze lief of misschien wel gemeen tegen haar zijn? Eenmaal thuis waren ze ontzettend nieuwsgierig naar dat kleine wezentje dat net een aantal uur het daglicht zag. Ze snuffelde voorzichtig aan haar en pikten stiekem de lekkere slaapplekjes, zoals de kinderwagen of het verschoonkussen op de commode in. Ik heb dan ook oneindig veel foto’s van katten in de box, wandelwagen, kinderstoel en ga zo maar door. Ze zorgen voor leuke en vooral grappige momenten. En zo ook voor Hayley. Ik kan me nog goed herinneren dat ze in haar wippertje zat als kleine ukkepuk. Met een veertje aan een lijntje lieten we de katten hoog in de lucht springen. Ze waren hartstikke dol en maakten grootste sprongen met hier en daar een salto. Hayley schaterde het uit van het lachen. Het was 1 van de eerste keren dat ze zo lachte, ik kreeg er tranen van in mijn ogen. Zonder de katten hadden we dit mooie moment nooit gehad!
Mijn dochter begon op te groeien als een ware dierenliefhebster. Niet alleen katten vond ze geweldig, maar ook hondjes kregen volop aandacht van haar. Toen we in de stad woonden gingen we vaak naar het park als het mooi weer was. Ze wees naar de hondjes en wilde niks liever dan ze aaien. “Woef woef!”, riep ze dan. Eenmaal in onze nieuwe woning kreeg ze dan haar ‘woef woef’, een chihuahua/dwergpincher, genaamd Valentino. Sinds die dag zijn de twee dikke vrienden en dan ook wel onafscheidelijk. Ze houden samen theekransjes, spelen met de bal en gaan samen buiten opzoek naar goede stokjes om te gooien. Hayley is nu zelfs zover dat ze zelf liever een hondje wilt zijn. Dan kruipt ze op haar knieën door de kamer met een rietje in haar mond.
Ik merk dat ze heel veel plezier heeft door de huisdieren die bij ons wonen. Ze is enigs kind en met de dieren kan ze prima spelen en knuffelen. Ze helpt ook met het verzorgen. De hond doen we elke week samen in bad en de katten geven we samen snoepjes. Ik merk dat huisdieren haar gelukkig maken en ik weet zeker dat ze zich straks ook geen leven meer kan voorstellen zonder.
Herken je dit bij jouw kind? Of houdt jouw kind juist helemaal niet van dieren? Laat je reactie achter.
Anoniem
Wat leuk om jullie verhalen te lezen! @Corina: Main Coons zijn echt prachtige katten! Wat bijzonder dat ze zo bij je kindjes lagen te slapen :)
Anoniem
Onze 2 kinderen groeien ook op met 4 katten. Het verhaal is zooooo herkenbaar, bij mij lagen er soms 3 main coons in de box, om de baby heen (ze lagen uit zichzelf(!) nooit bij het hoofdje, altijd bij beentjes of lekker rug aan rug!). Geweldig, mijn kinderen zijn echte dierenliefhebbers nu!
Anoniem
Mijn dochter groeit ook op met dieren. Ook wij hebben katten (2) en met de oudste is ze onafscheidelijk. Ze is stapelgek op hem en hij op haar. Geweldig om te zien...
Lobke
Onze drie kinderen groeien op met dieren om hun heen. We hebben 3 hondjes, 4 kippen en 2 konijnen. Ze weten niet anders dan dat er altijd hondjes geweest zijn en ze vinden het ook niet bijzonder. De honden vinden het trouwens ook heel normaal dat er de hele dag drukte van de kinderen is. De kinderen helpen vaak mee met de hokken van de kippen en konijnen verschonen en als er een dier naar de dierenarts moet, gaat er altijd wel een kind mee. Ik ben zelf opgegroeid zonder dieren, maar kan nu echt niet zonder meer. De kinderen leren ook heel veel over dieren en verzorging daarvan, en dat vind ik heel belangrijk.