Grenzen verleggen

Grenzen zijn overal. Soms heel duidelijk als overgang tussen landen, een afbakening van een terrein, maar ook in jezelf. Altijd binnen de grenzen blijven is vertrouwd, veilig en comfortabel. Door jezelf steeds in nieuwe situaties te plaatsen en nieuwe plaatsen te ontdekken, verleg je je grenzen. Daardoor wordt je wereld groter, moet je jezelf aan wisselende situaties aanpassen en groei je als mens. Dat is niet altijd makkelijk , maar soms wel heel goed voor je eigen ontwikkeling en zelfvertrouwen. Als moeder en judojuf zie ik vaak dat kinderen nieuwe dingen spannend vinden en probeer ik ze te helpen om toch dat stapje te zetten.

Op ontdekking

Mijn kinderen zijn behoorlijk ondernemend en dat vind ik erg leuk. Ik probeer ze te stimuleren om dingen te doen die ze graag willen, om nieuwe dingen te leren, en hun interesses te ontwikkelen. Ik sta klaar om ze te helpen als dat nodig is, maar ik laat ze graag vrij spelen en zelf op ontdekking gaan. Ik kijk wel van een afstandje of alles goed gaat, maar ik zit er niet bovenop. Als de veiligheid in het geding is, kan ik direct ingrijpen, maar als het even kan, laat ik ze lekker aanrommelen.

Laatst waren we aan het logeren bij opa en oma. Opa en oma wonen op een boerderij met een eigen stuk grond er omheen. Ze zitten ver van de weg en de jongens kunnen daar vrij spelen. Het was voor mijn jongste zoon de eerste keer dat hij zelf op ontdekking mocht gaan. Hij ging samen met zijn broer een rondje lopen, of op pad met de speelgoedauto. Met iedere stap zag je hem groeien, terwijl hij voor de zekerheid regelmatig even omkeek of het echt wel mocht. Ik was stiekem achter ze aangelopen om te kijken of het allemaal wel goed ging, maar ze redden zich best. Toen de jongste weg wilde lopen, werd hij gelijk teruggehaald door zijn grote broer en gingen ze samen weer verder. Heel mooi om te zien!

Vorig jaar op vakantie mocht mijn oudste zoon voor het eerst zelf naar de speeltuin. Hij was samen met twee oudere vriendjes en er was geen weg of sloot in de buurt, dus geen direct gevaar. Er stond een rijtje bomen tussen de tent en de speeltuin, dus hij was net uit het zicht. We konden een gedeelte zien en het meeste horen, maar voor zijn gevoel mocht hij helemaal alleen naar de speeltuin, net als de grote kinderen. Hij vond het geweldig!

Verbazing

Soms verbaas ik me over andere ouders in de speeltuin. Ik hoor regelmatig ouders of grootouders tegen kinderen ouder dan mijn jongste zeggen dat ze iets niet mogen, omdat ze het niet kunnen. Bijvoorbeeld 'Nee, dat kun je niet, want deze glijbaan is veel te hoog.' Tenenkrommend vind ik dat. Het kan natuurlijk zijn dat het kindje een aandoening heeft waardoor het absoluut geen risico mag nemen, of dingen motorisch niet kan, maar in de meeste gevallen lijkt me dit bezorgdheid. Hoewel ik de voorzichtigheid begrijp, vind ik het wel demotiverend voor het kindje. Misschien kan het wel van de glijbaan, of wil het dit graag leren. Er was geen gelegenheid om het te proberen, terwijl een speeltuin met veilige toestellen en veiligheidstegels op de grond mij juist de ultieme plek lijkt om te oefenen. Als kind kreeg ik altijd erg de kriebels als iemand zei dat ik iets niet kon of mocht. Ik wilde dit dan juist heel erg graag, om te bewijzen dat ik het toch kon of gelijk had. Nu als volwassene heb ik die bewijsdrang gelukkig niet meer, maar ik krijg nog steeds de kriebels als iemand zonder overtuigende motivatie zegt dat iets niet kan.

Grenzen overwinnen in de speeltuin

Allebei mijn kinderen hebben een enorme motivatie om zichzelf uit te dagen en te verbeteren. Daarnaast hebben ze energie voor tien, 'duracelletjes' wordt er weleens gegrapt. Ze proberen het grotere klimrek, hoger te schommelen, een langer parcours te lopen of harder te spinnen op een draaimolen. Soms lukt iets (nog) niet. Dit kan verschillende oorzaken hebben. Voor sommige dingen zijn ze fysiek te klein. Ze kunnen dan niet bij de handgrepen of leuning, waardoor een simpel klimrek ineens een onmogelijke opgave wordt. Dit is erg frustrerend voor ze. Het kan ook zijn dat ze nog niet sterk genoeg zijn, bijvoorbeeld om te slingeren aan een monkeybar klimrek. Ze oefenen dan iedere keer een beetje, net zo lang totdat het lukt.

Laatst had mijn oudste zoon zichzelf overwonnen. Er was een hele steile glijbaan, bijna verticaal, waar mijn zoon nog niet af durfde. Iedere keer als we er langs kwamen dan keek hij er wel naar, maar wilde er echt nog niet vanaf. Hij was wel een keer samen met papa geweest, maar alleen vond hij nog te spannend. Laatst was het moment daar. Hij wilde van deze glijbaan, maar vond het erg spannend. Hij stond zenuwachtig heen en weer te wiebelen en papa beloofde hem beneden op te vangen. Eindelijk ging hij. De glijbaan ging erg snel en hij kwam goed beneden. 'Mama, ik kan het!! Ik ben van de steile glijbaan geweest!, riep hij heel blij. Hij had het eindelijk gedurfd en het ging goed. Hij straalde helemaal. De glijbaan is voor hem nu een gewone glijbaan geworden die hij zonder probleem gebruikt in zijn spel. Hij heeft zijn grenzen daar verlegd. En als er andere kindjes staan te kijken, omdat ze deze glijbaan nog te hoog vinden, dan doet hij heel nonchalant, net alsof hij het zelf nooit spannend heeft gevonden. Onze held.

Faalangst bij kinderfeestjes

Sommige kinderen vinden het erg spannend om nieuwe dingen te doen. Op de sportschool verzorgen we ook kinderfeestjes. De kinderen op zo'n feestje zijn door hun vriendje uitgenodigd en kennen ons niet. Een nieuwe plek, vreemde mensen en dan gaan we ook nog eens nieuwe (en coole!) dingen doen. De meeste kinderen vinden dit geweldig en stuiteren blij door de zaal van enthousiasme en de spanning. We laten ze dan eerst even uitrazen en leggen daarna heel rustig uit wat we gaan doen, en hoe we dat gaan doen. Op dat moment is de training nog niet begonnen. Er is nog niets uitgelegd of gedaan. En toch zijn er regelmatig kindjes die op dit moment in dikke tranen uitbarsten, omdat ze het niet kunnen en nog nooit gedaan hebben. Daar heb ik erg mee te doen. De bedoeling van een feestje is dat het leuk is en dat de kinderen het naar hun zin hebben. Een kindje wat dit te spannend vindt, heeft zich onterecht heel erg druk gemaakt en dat komt er nu allemaal uit. Ik probeer dan uit te leggen dat het logisch is dat je iets nog nooit gedaan hebt, want je bent voor het eerst. Daarnaast is het de bedoeling van een training dat je iets nieuws leert, en dat het dan handig is als je dat nog niet weet. Soms kan er dan al een glimlach vanaf en soms moeten we nog even doorkletsen. Als we erover gepraat hebben dan is het probleem meestal minder groot geworden en willen ze het wel proberen. Daarna komt het wel goed.

Laatst was er een jongen die het spannend vond om het parcours te lopen. Zijn vriendjes hadden daar geen last van en gingen gewoon, maar hij was erg voorzichtig. Daardoor worden sommige onderdelen juist moeilijker. Met een beetje hulp kon hij het wel, maar zijn uitdrukking was nog wat twijfelachtig. Bij het tweede rondje ging het al een stuk beter, en bij het derde rondje kon hij het zelf en ook nog eens best snel. 'Ik kan het zelf!', zei hij in het voorbijgaan toen ik hem niet hoefde te helpen. En met een twinkeling in zijn ogen maakte hij de rest van het parcours af.

Zomervakantie

Het is in onze regio alweer bijna zomervakantie. Ik vind de zomer een heerlijke tijd. Alles is wat rustiger en het is lekker weer. We kunnen lekker naar buiten, maar ook binnen dingen doen waar we normaal wat minder tijd voor hebben. Ik geniet van de vrijheid om niet overal op tijd te moeten zijn, maar gewoon te kijken hoe de dag loopt. Daarnaast vind ik het heerlijk om met de auto en tent op vakantie te gaan. Ik vind het heerlijk om te rijden, onderweg te zijn en nieuwe plaatsen te ontdekken.

Vorig jaar hebben we een prachtige rondreis door Scandinavië gemaakt. We hebben veel landschappen gezien en een aantal prachtige wandelingen gemaakt. Sommige netjes over de paden, maar ook genoeg van de paden af en je eigen weg vinden de berg op. Het was geweldig! Toen mijn oudste zoon weer terug op school was, kwam de juf speciaal vragen wat we gedaan hadden, omdat hij zo enorm gegroeid was. Het had hem erg goed gedaan en dat is het hele schooljaar gebleven. Hij heeft het er nog steeds over en vraagt bijna dagelijks of we weer op vakantie gaan met de tent en in de bergen gaan lopen. Zo'n reis als vorig jaar zit er dit jaar niet in, maar ook dichterbij huis kunnen we met de tent op pad en leuke dingen doen. Hopelijk kunnen we deze zomer onze grenzen weer een stukje verleggen en op ontdekking gaan!