Gehandicapt, spastisch of beperkt?

Gehandicapt, spastisch of beperkt?

Laatst sprak ik over Josefine haar hersenletsel met het woordje gehandicapt. Dat maakte veel los bij jullie. Ik raakte een gevoelige snaar, want “gehandicapt” schijnt een nogal zware lading te hebben.

Ik ging erover in gesprek, want wat maakt dat dit woord (ook bij mij) zoveel losmaakt? Mijn kind heeft hersenletsel waardoor de aansturing vanuit de hersenen naar haar benen verstoord is. Dit noemen ze verhoogde spierspanning, wat eigenlijk weer een netter woord is voor spasme.

Want zo is het. Beperkt is een netter woord voor gehandicapt en spierspanning is een netter woord voor spasme. We maken de woorden netter zodat het de (emotionele) lading niet teveel benadrukt. Dat deze woorden in de maatschappij vaak anders worden gebruikt, maakt dat deze woorden het acceptatie proces alleen maar moeilijker maken.

Ik ga niet liegen, ik hoor ook liever dat mijn kind beperkt is of verhoogde spierspanning heeft in plaats van dat ze spastisch is en gehandicapt. Maar wie hou je daarmee eigenlijk voor de gek? Mijn kind ìs gehandicapt, mijn kind hééft spastische benen. Punt.