Gedicht voor mijn jongste boef

Gisteren werd je geboren

Maar vandaag ben je al zo groot

De tijd vliegt maar door naar voren

Geen baby meer op schoot

Gisteren lag je nog in mijn armen zo klein

En nu daag je me uit en ga je sneller dan de snelste trein

Gisteren lag je in je ledikant

Vandaag wil je niet meer aan mijn hand

Echt gisteren nog, gaf ik je de fles, je eerste hap

Vandaag denk ik dat ik je niet snap

Je peuterwil zo groot voor een ventje zo klein

En niet begrepen worden is soms niet fijn

Weg is mijn baby, waar blijft de tijd

Mijn vrolijke kereltje die al zo wijs lijkt

Je maakt je broers het leven zuur

Iedere dag, ieder uur

Vechten voor je plekje, je spullen en tijd

Tijd met je broers, wat jou zo verblijdt

Zij vinden jou soms maar lastig, en een beetje irritant

Maar ze nemen je als het nodig is écht wel bij de hand

Je bent zo klein, zo groot, zo lief en zo stout

Gisteren geboren maar nu al drieëneenhalf jaar oud

Mijn kleine hummel, mijn lieve schat

Je gaat veel te snel wist je dat?

Kun je voor mama misschien heel even

De tijd stilzetten en stoppen met groeien en nieuwe dingen beleven

Kun je nog héél even terug naar 2013

Liggend op mijn buik misschien?

Je bent zo groot, zo wijs en zo lief

Mijn allerkleinste hartendief

Groei ook maar lekker door

Het hoort erbij, weet ik hoor

Al gaat het mij soms wat te snel

Je komt er uiteindelijk toch wel

Kleine hummel wat ik je dus zeggen wou

Grote knul, mama houdt van jou