Elk kind wordt teleurgesteld

Maar voorkomen is fijner. En buiten dat hoe ga je met een teleurstelling om?

Als je kind al met jas z'n aan staat, tasje klaar en je belt oma nog even om mede te delen dat je er aan komt, en oma vraagt waarom? Nou omdat het afgesproken is.. daarom!

Hoe leg je je kind uit dat hij niet naar oma gaat? Ziek is een makkelijke uitweg, maar is het wel eerlijk (als ze niet ziek is)...?

Afgelopen week liep ik tegen dit blok beton, en probeerde ik mijn 3 jarige zoon te troosten en uit te leggen dat het gewoon echt niet kon. Er waren onduidelijke redenen waarom onze jongen niet naar oma kon, en tevens was dit niet de eerste keer..

Ik weet dat kinderen meerdere keren teleurgesteld kunnen worden in hun leven, en niet altijd door oma, maar ook door andere dingen. Je probeert dit zo goed mogelijk te voorkomen, maar dit gaat dus niet altijd. Maar hoe ga je met zoiets om?

Zeg je 'Get over it' en ga je door, of besteed je er aandacht aan? Leg je iets uit en hoe?

Ik vraag mij af in hoeverre ik de situatie van dit voorval met oma moet uitleggen aan onze 3 jarige. Met 'Oma is ziek' ging hij niet akkoord en zei hij wijs 'Nee, niet alweer! Je mag niet liegen', ik ben dan ook niet goed in liegen... en besluiteloos stond ik zonder goede uitleg daar... hij huilend en boos...  ik ongemakkelijk en heel boos.

En hoe leg je goed uit aan een jongetje die alles op zichzelf betrekt, dat het niet ZIJN schuld is dat oma zo doet?

In tweestrijd vlieg ik door het leven, mijn zoon (en dochter) zo goed mogelijk te begeleiden in het leven zoals het is, met teleurstellingen, met verdriet en pijn. Met vallen en opstaan. Maar heel soms kan ik niet uitleggen wat er aan de hand is, omdat het te volwassen is in mijn ogen... maar hij gaat niet akkoord met een lullig excuus... Moeilijk, opvoeden...