Een voorrecht voor vrouwen

Laatst werd er bijna een heel katern van het NRC besteed aan het verschil tussen de sexen. Worden jongens nou stoer en mannelijk, en meisjes zorgzaam en vrouwelijk, door de cultuur waarbinnen ze worden opgevoed en opgroeien? Of is het iets wat in de genen van de mannelijke danwel de vrouwelijke soort zit?

Mijns inziens dient voor het trekken van conclusies, meegewogen te worden dat niet alle mannen en alle vrouwen hetzelfde zijn. De ene vent is meer macho dan de andere en de ene vrouw heeft qua vrouwelijkheid veel meer in huis dan haar masculiene soortgenote. In die zin kunnen we het vergelijk tussen de mannengroep en vrouwengroep niet echt maken. De te vergelijken groepen zijn niet homogeen.

Mannen en vrouwen zijn er in alle soorten en maten en gelukkig allemaal verschillend. De genen spelen wel een rol. Mijns inziens zijn dat vooral de genen van het individue gecombineerd met de mannelijke of vrouwelijke genen van de soort. Want tegelijkertijd voldoet een willekeurige man of vrouw vaak niet, of niet helemaal, aan het ideaalbeeld dat de ouders voor ogen hadden tijdens de jaren van de opvoeding. Als we het al kunnen hebben over een ideaalbeeld. De verwachtingen van vaders en moeders liggen immers ook vaak mijlenver uit elkaar.

Het individue ontwikkelt zich op zijn eigen manier. Je kunt het als ouder uitleggen als eigenwijsheid of dwarsheid, maar ik denk dat het vooral een niet te negeren eigenheid is die ieder mens in zich heeft. Je zou daaruit kunnen concluderen dat opvoeding op zijn minst niet allesbepalend is en dat het de genen zijn die uiteindelijk bepalen wie je bent.

Toch zit er tussen mijn oren een beeld van “de man” en “de vrouw”. De man heeft een atletisch lijf, kracht en een ongekende stoerheid. Mijn vrouwbeeld is daarentegen zacht, verzorgd, lief en vrouwelijk sexy.

Raar eigenlijk, want als ik om me heen kijk, zie ik mannen met dikke buiken, mannen met sloffen aan en mannen die een zachte uitstraling hebben. Qua vrouwen zie ik vrouwen die nodig naar de kapper moeten, vrouwen die grof gebekt zijn en vrouwen die alles behalve vrouwelijk zijn.

Waar komen mijn ideaalbeelden dan vandaan? Ik vermoed dat ze niet bepaald zijn door mijn genen. Aannemelijker is dat de omgevingsinvloeden op mijn beeldvorming  van toepassing zijn. De televisie, reclame en de perfecte plaatjes overal om mij heen, hebben meegewerkt aan mijn idee van wat een man is en wat een vrouw. Maar gelukkig heb ik ook nog waarnemingsvermogen, relativeringszin en zelfverzekerdheid meegekregen bij mijn geboorte. Daarmee valt er lekker weg te zwijmelen bij het ideale plaatje terwijl ik toch helemaal gelukkig kan zijn met een iets andere variant daarvan.

Er is echter een ding dat ondanks alle eigenheid van het individue, geldt voor de hele soort. En dat is dat mannen kinderen kunnen verwekken en dat vrouwen zwanger worden en kinderen baren. Een voorrecht voor vrouwen, vind ik persoonlijk als moeder van drie prachtige dochters. De een stoer en leergierig, de ander een echt prinsesje en de oudste enorm creatief en heerlijk eigen.