Een dagje naar Naturalis

Het is Donderdag 20 oktober 2016. Wij nemen de trein rond 10 uur sochtends om rond 10.30 op Leiden aan te komen. Vooraf hebben ze ons verteld dat we moesten reserveren. Uiteraard wílde ik dat doen, maar had ik dat niet gedaan. Want toen ik doorklikte, moest ik aangeven of ik 10.15, 10.30, 10.45 of 11 uur naar binnen wilde. Ik had geen idee wanneer we aan zouden komen. En ik dacht, met mijn museumkaart sluit ik aan in de rij en dan zie ik het wel. Achteraf had ik spijt, maar gelukkig is het allemaal goed gekomen! 

Last minute

Want onderweg naar Leiden las ik dat he zonder reservering niet binnen komt. Door de drukte die verwacht werd, en daadwerkelijk was, konden ze die hoeveelheid niet aan. Hoewel ik onderweg uit kon stappen en een plan b konden maken, gingen we toch door naar leiden. Ik had afgesproken met mijn moeder en ook mijn broers zouden gaan. En uiteraard hadden zij (dankzij mijn moeder) wel gereserveerd. Ik sprak mijn moeder met het bericht dat ze alvast baar binnen moeten, want de kans dat wij kunnen is eigenlijk minimaal. We zullen het proberen, dan zie ik jullie binnen eventueel. Mijn moeder belde mij terug om te zeggen dat het een enorme chaos is. Heel druk. Even later belde ze terug met het bericht dat ze een last-minute rij hebben gemaakt in een tent buiten. En hoelang het zou duren tot we er zijn. Vijftien minuten zei ik, inclusief lopen.

Lieve moeder

Voordat ik mijn moeder belde om te zeggen dat we er waren, dacht ik om eerst aan te sluiten in de rij. Ik liep de tent binnen en wauw, zóveel mensen. Ik ben meer van de uitstapjes op studiedagen, dus mijn partner en ik zeiden no way om in die rij te staan. Ik dacht   nog om mijn moeder te bellen dat we niet naar binnen gaan, maar ineens roept ze mij! Vanuit de rij wuifde ze me toe. Daar stond ze voorin voor mij in de rij! Wat lief! Wat super lief! De reservering werd gedaan en we mochten een uur later naar binnen. Geenprobleem, het was nog ochtend en een uur konden we wel wachten.

T-rex treintje

Ondertussen zei ik dat ze alvast naar binnen konden. We zouden elkaar immers over een uur weer zien. Even twijfelde ze omdat ze het jammer voor ons vond, maar ik zei dat we ons wel zouden vermaken. Tussen alle drukte zag ik het T-rex treintje, helemaal leeg. Dat stond ook op de planning, dus meteen wezen vragen of we mee konden. En ja, hij reed! Het allerleukste vond J, dat het treintje (lees: bus ) open was én we de straat opp reden. Leiden in! We betaalden een euro voor ieder en we kregen een plattegrond van Leiden. Het ritje was leuker dan verwacht en Leiden was mooier dan ik dacht. We reden de grachten over, kwamen langs de mooiste gebouwen, kerken, studentenhuizen, politiegebouwen, hofjes. Wat  boften wij met een spontane chauffeur die ons alles om ons heen aanwees en vertelde. Over de langste winkelstraat en de oude kerken. Over de grachten en de bruggetjes. Over de andere musea waar we langsreden.

Terug naar het museum 

Het ritje deed ruim een half uur en we  vroegen of de ritkaartjes ook doorgegeven mochten worden. Deze waren immers de hele dag geldig De kaartjes waren anoniem dus dat mocht! Wij gingen de brug over,het museum in en binnen moesten we ongeveer 10 min wachten. Omdat ik de kinderwagen meehad, kreeg ik een VIP plaatsje en mochten wij vooraan staan. Heerlijk. Er werd uitgelegd dat we nog eens 10 minuten buiten moesten wachten met 'onze' groep. En we alvast de reserveringen en (museum)kaarten moesten klaarhouden voor een soepele doorstroom. Zogezegd, zo gedaan. Wij mochten snel naar binnen voor de tentoonstelling. De rest van het museum was trouwens gesloten, door verbouwing.

T-rex in town. De tentoonstelling

Het was werkelijk prachtig om te zien. We liepen een donkere ruimte binnen waar je vanaf de zijlijn kon kijken naar dinos. Die waren zo opgezet, die bewogen en het was allemaal heel orgineel, dat J helemaal stil werd. Hij vroeg in de eerste instantie of ze echt waren, want ze bewogen echt! Ik vertelde dat het eigenlijk robots zijn, waardoor het echt leek. Toen alles bezonken was, begon hij meer vragen te stellen. Over dinos, over het leven toen. En of er nu nog dinos zijn. Het leuke was ook dat hij vragen stelde aan de werknemers daar. Daar zijn ze uiteraard voor, maar onze flinke jongen van 5 was best klein tussen alle mensen. We liepen door tot we een andere zaal bereikten. Daar stonden de orginele botten van de Tyrannosaurus tex. Kort gezegd de Trix, koningin der dino's. Er werd ons verteld over de opgravingen en de reis van de botten naar het Naturalis. En we werden getipt om een documentaire  te zien die savonds op NPO2 vertoont zou worden hierover.

We liepen door en kwamen in een ruimte met allemaal opdrachten. Informatie over de Trix en andere dinos. Je kon er ruiken, wegen, spelen. Eigenlijk liepen we snel door deze ruimte omdat het gewoon te druk was. Wel stond hij nog op de grond, waar je bewegingen moest nabootsen van dino's.

Foasielen Opgraven 

We liepen door naar en ruimte waar je kon spelen met dino's. Ook heel leuk. Je kon met een vergrootglas ontdekken wat de botten en andere fossielen waren. Het mooiste vond J de tanden. Hoewel hij die niet meteen ontdekken kon, vond hij het grappig deze te vergelijken met zijn eigen tanden. Die melktandjes. Uiteraard moesten ook mijn tanden het onderzoek in. Hopelijk zaten er geen etensresten tussen, toen hij met vergrootglas het verschil bekeek haha.

We liepen nog door en kwamen toen in een soort van laboratorium. De medewerkers waren erg enthousiast en heel leuk de kinderen aan het uitleggen hóe er opgegraven werd, wát er opgegraven werd en wat alles was. En toen het echte werk. Er stonden  allemaal zandbakken waar je fossielen kon opgraven. Weliswaar van plastic en kunstof, maar niet opmerkelijk voor de kinderen dus net zo leuk. Samen met nog een kind vormden ze een dino  van de steentjes en fossielen. Zand erover en opgraven. Omdat het magisch zand was, hadden ze dubbel pret. En ik ook, want erg vies werden ze dus niet. 

Leuke dag

Al met al was het een super dag geworden. Nog even in het winkeltje gekeken en toen stonden we weer buiten. En wat een lange rij stond dáár, voor het treintje. Wij blij dat we dat al gedaan hadden! Heel lang bleven we in het algemeen eigenlijk niet maar dat was omdat J ziek was. Dat hij het hier (met plezier ) volgehouden had, vond ik bijzonder. Omdat wij met de museumkaart kwamen, konden we gratis naar binnen. Eigenlijk weet ik nietof wij de toegang zouden betalen en dus überhaupt zouden komen als we de orginele toegangsprijs zouden moeten betalen. Dat zou ons dan ruim 40 euro gekost hebben, en hoewel het magisch en uniek was, deze tentoonstelling. En hoewel onze kinderen (van 1 en 5) genoten hadden, vind ik de prijs vrij veel. Het was best klein en ik had het ruimer, groter verwacht. Maar ik kan me indenken, zo'n bottenmasse vervoeren is niet gratis.

Zeker terug

Vernomen had ik dat deze tentoonstelling er nog een tijdje staat. Dus op een weekend, of een woensdagmiddag,  een studiedag, zouden we zeker nog eens terug komen. Omdat 1, onze zoon best zwak was en tóch genoten heeft en 2, omdat het toen gewoon druk was. Smalle paadjes en drukke kinderen die alle kanten op renden. J en ik zijn meer van het rustig rondkijken. Er waren heel veel prikkels (positief) en juist dan is een rustig moment fijn. Al met al ontzettend genoten, van elkaar en met elkaar. En het leukste was nog dat we met oma waren!