De weg ernaartoe

Een lange weg, een lange weg zonder eindpunt. Het eindpunt voor ons zou zijn een kindje van ons samen. Maar de weg ernaartoe leek toen nog erg lang.......

En toen kwam mijn tweelingzusje en haar vriend ons vertellen dat ze in verwachting waren. Ik weet die avond nog heel goed. Ze kwamen bij ons eten, patat met een hamburger van de snackbar. Ze zei toen: mag ik die hamburger wel hebben hij lijkt niet gaar maar nog een beetje rood. Ik wist meteen was zij bedoelde, de tranen schoten al in mijn ogen maar deed net alsof ik het nog niet door had. Ik weet dat ze het moeilijk vinden om te vertellen omdat ze wist in welk traject wij zaten. Me eten nog niet op maar het hoge woord was eruit. Ik weet niet of ik dit mag eten want ik ben zwanger. Ik stond op en liep naar de gang. Ik huilde en huilde natuurlijk was ik blij en gunde ik het iedereen maar mezelf op dat moment het meest. En die hormonen die ik moest spuiten hielpen natuurlijk ook niet mee. Ik zou in 1 jaar tijd 3x tante worden. JA al mijn 3 zussen waren in verwachting. En nu, kwam dus ook mijn tweelingzusje dit vertellen. En wij hadden nog een lange weg te gaan. 

Boos/verdrietig/blij alles door elkaar. Ik en manlief waren nou ook niet bepaald aardig tegen elkaar. Stomme hormonen stom traject waarom nou wij?? Alles deden we eraan. Ook al kostte dit geld. Om te beginnen met alle testen die wij gekocht hebben om te kijken naar tuurstreepjes die er eigenlijk helemaal niet waren. In het licht houden, schuin houden hoeveel tijd heb ik daaraan besteed. Ik denk en dan ben ik niet overdreven dat dit wel 100 testen geweest moeten zijn. Ik weet nog dat we een weekend weg waren naar Parijs. We zaten in de wachtdagen. Even onze gedachten verzetten, nou dacht het niet..... Manlief zelfs daar naar de winkel om een test te halen want heel misschien op wachtdag 5 zou je wat kunnen zien. Maar meer dan een tuurstreepje zag je niet. Alle auto ritten naar het ziekenhuis. Bij elkaar toch wel een uur. En dan nog stress om te parkeren, veel plek was daar niet en soms kwam je net op tijd omdat je in de file stond en deed de parkeermeter het niet.... Dan maar een risico lopen voor een boete want er was geen tijd meer om een andere plek te zoeken. Gezond leven, manlief en ik aan de vitaminen. Een kast vol. Want ja dit stond op internet en zou wel eens kunnen werken. Wierook gekocht en neergezet want daar word je rustig van.... fabel of niet? Geen idee maar dit stond op internet. Alternatieve geneeswijze, zou dat helpen. Een tijd heb ik acupunctuur gedaan. Ach die naalden was ik al gewend...... en misschien helpt het. Verse thee bij het kruidenwinkeltje. Zoveel dingen geprobeerd maar wat heeft nou echt heeft geholpen? Dat weet niemand. Toen ineens was daar een afslag waarvan ik niet wist dat die zou komen. Nu mama van 2 gezonde jongens en wat ben ik dankbaar. 1 keer met behulp van het ziekenhuis dit was een cryo terugplaatsing (op de foto zie je hem, 5 dagen oud) en 1x spontaan na 6,5 jaar. 

Alles wat we hebben geprobeerd was de moeite waard. Ik hoop dat iedereen die liefde heeft te geven aan kinderen dit mag ervaren want dat dit het mooiste is wat me ooit is overkomen, dan zeg ik ja. Zoveel liefde te geven en zoveel liefde krijg je. Iemand die jou mama noemt. 

Trotse tante en oom zijn we ook, gelukkig zijn ze ook dol op ons!