De Peuter

Peuter

Peuter is een begrip met heel veel betekenissen. Een peuter is een kind tussen 2 en 4 jaar oud. Maar peuter betekent ook leermeester, spiegel, ondeugend, vermoeidheid, handenbindertje, humor, grapjas, slimmerik, bijdehandje, betweter, liefde van je leven, redder in nood, schatje, boefje, spook in de nacht en nog veel meer.

Mijn peuter is de leukste peuter die er is. Dat vindt natuurlijk iedereen van zijn eigen peuter, maar serieus. Wat zij mij allemaal leert, daar kan geen school, geen opvoeding en geen therapie tegenop.

Zij leert me dat de kleine dingen ertoe doen, dat je heel blij kan worden van de stomste dingen. Je kan met de raarste dingen uren plezier hebben. Ze leert mij om geduld te hebben als ze bijvoorbeeld weer eens een half uur door de kamer wilt rennen en ik met haar jas achter haar aan moet rennen omdat we weg meten, ze leert me in die zelfde situatie ook dat je ook gewoon plezier kan maken. Ik werd eerst altijd geïrriteerd als ze weer eens haar schoenen niet aan kwam doen, nu ga ik mee in haar spelletje en hebben we samen plezier en heb ik ook veel sneller haar schoenen aan.

Ze leert mij ook zo veel over mezelf. Ze is de grootste spiegel die ik ooit heb gehad, ze zegt alles na en ze doet ook alles na. Gister was ze aan het spelen dat ze met oma belde. Hele verhalen was ze aan het vertellen. Ik begon te praten ik ze zei “sssshhh zachtjes mama, ik ben even aan het bellen”. Het zijn kleine dingen die je doen beseffen hoe je overkomt op mensen. Dit is dan een grappig voorbeeld, maar ook hierdoor wordt je ervan bewust dat zij alles overneemt zoals wij dat doen. En sommige dingen zijn ook niet zo grappig of zo netjes.

Ook zegt ze alles na en gebruikt ze mijn woorden ook tegen mij. Als ze iets niet mag en ze bijvoorbeeld voorzichtig moet doen, dan zeg ik “laat het mes maar liggen, dat is gevaarlijk” of “geef me een handje met oversteken want anders is het gevaarlijk”. Laatst riep ik; “ik hou van jou, zegt ze “nee mama dat is gevaarlijk”. Of ik zeg “kom even een schone luier aan doen”, zegt ze nee dat is gevaarlijk. Als ze iets niet wil zegt ze dat nu steeds. Ik kan er wel om lachen.

De hele dag is er van alles gaande in ons huis. Ze is altijd ergens mee bezig, ze zingt en danst de hele dag. Ze maakt grapjes, ze doet gek. Ze kletst de oren van je hoofd. En als je dan aan het eind van de dag eindelijk moe in bed ligt en ook de baby (want die hebben we ook) slaapt, en je denkt oké nu even rust en ze begint te huilen omdat ze wakker is geschrokken en ze niet meer wil slapen en je zo moe bent en geïrriteerd, dan hoor ik mijn vrouw zeggen “geniet van deze momenten, dit zijn de momenten die je je later herinnert, en hoe fijn is het dat ze lekker wil knuffelen”, dan besef ik hoe rijk ik ben, en dat ik inderdaad ga genieten van dit moment. De irritatie zakt weg, ik omarm het moment en voor ik het weet slaapt iedereen en is er toch nog die rust in huis.

Ze leert me sterk zijn, functioneren terwijl ik heel moe ben, onvoorwaardelijke liefde. Ze oordeelt nooit, of ja misschien soms als et in haar eigen belang is, als ze niet wil eten en ik heb me helemaal uitgesloofd en ze zegt dat het niet lekker is. Of dat ze kleren die ik heb uitgezocht niet mooi vindt. Maar over mij als persoon oordeelt ze niet. Ook als ik een slechte dag heb vindt ze mij nog even leuk, ook als ik boos ben geworden, of als ik verdrietig ben.

Wat een geschenk is het om kinderen te hebben, en wat is het bijzonder om een peuter te zien ontwikkelen. Er gebeurt zo veel in zo’n korte tijd. En iedere keer verbaas ik me weer over hoe veel ze al weet en wat ze allemaal mee krijgt. Ik gun iedereen een peuter. Ook al heb je zelf geen kinderen. Leen af en toe een peuter. Het is zo therapeutisch, zo fijn, het maakt je vrolijk en bewust.