De dag van de beenmergpunctie en de botbiopt.

Ik heb die nacht heel beroerd geslapen ik had mega hoofdpijn dus heb s'nachts aan de verpleging een paracetamol gevraagd ook werden we 3x wakker van het alarm van de infuuspomp ook was er gister avond een antibiotica kuur gestart want Jayden kreeg koorts. 

Ik zelf was al om 06:30 wakker en Rens en Jayden sliepen nog ik ben eruit gegaan en had mezelf opgefrist En aangekleed, Ik ben daarna naar buiten gegaan ik had zo'n behoefte aan een frisse neus, ik heb ruim anderhalf uur alleen maar voor het ziekenhuis gezeten en gebeld met mijn moeder want we hadden gisteren snel de tas ingepakt en je raad het al... de helft was ik vergeten ik had mijn moeder de opdracht gegeven om voor Jayden wat joggingbroeken te halen en een nieuwe pyjama ook voor ons nog kleding en ondergoed en vroeg of ze dat misschien vandaag nog kon brengen ook erg handig was dat alle winkels dicht waren vanwege de lockdown.. (niet dus...) toen ik ophing zagik hoe langzaam de wereld wakker werd en in beweging kwam terwijl voor mijn gevoel de wereld helemaal stil stond, Ik wist dat Jayden vandaag een beenmergpunctie zou krijgen maar ik zag er zelf als een berg tegen op, ook omdat Jayden nog nooit onder narcose is geweest en ik weet dat geen leuk beeld is als je je kind in slaap gebracht word. 

Inmiddels was het 09:00 en ben ik weer naar boven gelopen om te kijken of Rens en Jayden al wakker waren, Jayden was al wakker maar Rens sliep n og ik maakte Rens wakker want de verpleegkundige zou zo wel komen.. Ik had het nog niet gezegd of er stonden al 4 man personeel in de slaapkamer 2 verpleegkundige 1 kinderarts en de medisch pedagogisch medewerker en kregen we informatie wat ons deze dag te wachten stond Jayden zou om 13:45 aan de beurt zijn en moest tot die tijd nuchter blijven hij mocht alleen heldere vloeistoffen drinken en verder helemaal niks, ik dacht nog bij mezelf jeetje arm kind zo lang niks eten zelf kregen we wel het advies om wat te eten want je moet in deze rot tijd toch goed voor je zelf blijven zorgen, er zou zometeen ook nog de slaapdokter komen om wat dingetjes te vragen en ons de laatste informatie te geven De kinderarts arts had gezegd we gaan een beenmergpunctie doen en nemen meteen een bot biopt af want daar kan je ook een heleboel uithalen. Nadat hun weg liepen kwam al vrij snel de slaapdokter en die vroeg de laatste dingen hoe zwaar Jayden was en of hij ergens allergisch voor was ook werd er gevraagd wie er met Jayden meeging naar de slaapdokter om hem onder een roesje te brengen en voor hun antwoord kon geven zei ik zelf al laat Rens maar gaan die is op dit moment het stabielst en daar heb Jayden heel erg behoefte aan ik zei nog ik ben op dit moment labiel haha. 

Sanne de medisch pedagogisch medewerker kwam later nog even langs en vroeg het met ons ging waarna ik meteen ik in tranen uitbarstte ik maakte me zorgen en was zenuwachtig ook was het dat Jayden al 2 dagen niks van mij moest weten en dat dat me erg zeer deed want Jayden en ik zijn altijd 4 handen op 1 buik geweest en nu voelde dat even helemaal niet zo, ik wilde hem helpen onder de douch maar zelfs dat mocht niet en wilde hij alleen maar Rens. toen zei Sanne; ''degene waarvan je het meeste houdt, trap je het hardst op zijn hart''.  en inderdaad dat is zo ze zei ook hij doet dit ook uit bescherming omdat Jayden natuurlijk ziet dat het mij pijn en verdriet doet dat hij heel ziek is. 

Mijn moeder kwam om 12:00 langs met een tas met spullen en ook daar heb ik weer even gehuild en mijn zorgen geuit en dat ik zo vreselijk bang was voor wat komen gaat terwijl we zitten te kletsen horen we ineens de deur open gaan en wie zien we daar.... de CLINICLOWNS nou hop daar ging ik weer hoor tranen met tuiten omdat ik het zo fijn vond dat ze kwamen voor Jayden en dat hij even die lach weer op zijn gezicht had er werd een mooie zebra op het raam getekend en heel veel liedjes gezongen toen hun weggingen kwamen ze Jayden al halen voor de punctie en was hij aan de beurt ik ben met Rens samen achter de verpleging aan gelopen en gaf Jayden nog een dikke kus en een knuffel en vertelde dat mama op hem zou wachten in de uitslaapkamer.  waar Rens mee naar binnen ging bleef ik buiten staan en zag hoe Rens en Jayden naar binnen werden gereden, ik storten daarna even helemaal in Mijn lieve kind mijn stoere Jayden zou nu een beenmergpunctie krijgen en ik dacht waarom hij, waarom lig ik daar niet.. Mijn moeder en ik hebben gewacht in de Ronald mc Donald huiskamer op Rens en hebben toen met zijn 3en een bak koffie gedronken. We moesten nou toch een uur wachten dus waren we naar het restaurant gelopen, Rens was naar buiten gegaan om even een frisse neus te halen en een sigaretje te roken en hebben mijn moeder en ik tosti's besteld terwijl we zitten te wachten op de tosti's werd ik alweer gebeld dat hij op de uitslaapkamer lag en dat wij erbij mochten in hoge uitzondering mochten Rens en ik samen daar naar toe omdat het de eerste keer was en het was rustig op de uitslaapkamer. Rens en ik lopen hand in hand naar binnen en zie daar mijn jongen liggen heel ver van de wereld, ik vond dat geen fijn gezicht ook omdat hij niet reageerde op mijn aanrakingen de verpleegkundige op de afdeling stelde ons gerust en zei dat dit erbij hoorde omdat er nog het slaapmelkje in zijn lichaam zat. Rens en ik zaten te wachten toen kwam er een verpleegkundige met een bord met 3 sausjes want wat bleek meneer had een tosti besteld met mayonaise ketchup en curry daar had hij trek in als hij weer wakker zou worden. na een halfuur heeft de verpleging hem geprikkeld zodat hij wakker zou worden en het eerste wat hij zei was Mam ben ik al geholpen of nog niet? Ja jongen alles is voorbij en we hebben hier een heerlijke tosti. Ik heb nog nooit iemand zo zien genieten van een tosti haha!

Toen we terug kwamen op de afdeling zagen we daar een heel lief klein meisje die haar papa en mama en haar grote broer vreselijk gemist had en wij haar, ook Rens zijn ouders waren er dat was heel fijn voor Rens. en hebben we die middag met een lach en traan beleeft na dat iedereen weg ging ging voor ons echt de wachturen in want we zouden vanavond nog horen of er leukemie cellen in zijn beenmerg gevonden waren. het duurde en het duurde ik kreeg nog steeds geen hap door mijn keel, om 19:00 kwam de verpleegkundige met de mededeling dat zometeen de zaalarts langs zou komen met de uitslag het zweet brak me uit toen ze 5 minuten later kwam met het nieuws dat de arts en oncoloog langs zouden komen, ik dacht even dat de grond onder me voeten wegzakte ik dacht neeeeee dus toch.....

wordt vervolgt....