“Dat doet hij alleen maar om aandacht te vragen”

Misschien wel de meest genoemde opmerking zodra mijn kind begint te huilen, schreeuwen of boos word.

En misschien klopt het ook wel want zodra hij aandacht wil en ik die aandacht op dat moment niet geef gaat hij vaak schreeuwen of huilen. Maar hoe erg is dat? In het begin trok ik me erg veel aan van wat andere zeiden en dacht ik vaak ja ze zullen wel gelijk hebben. En dus werd ik boos of negeerde ik hem…

Maar eigelijk maakte ik het alleen maar erger, een kind wil jou aandacht en heeft jou aandacht nodig. Ook als jij even druk bent met je telefoon, het huishouden en andere (vaak) onbelangrijke zaken. Zo lang mijn kind thuis is kies ik daar zelf voor, ik ben dan dus ook degene die hem de aandacht die hij zo hard nodig heeft hoort te geven.

Soms is het lastig en wil ik ook even dat momentje voor mezelf. Waar ik voorheen vaak boos werd probeer ik het nu beter uit te leggen. Ik ga even met hem zitten, vraag wat hij graag wil doen of ga even met hem spelen. Zodra ik merk dat hij rustig zit te spelen vraag ik hem of hij het goed vind of mama even iets anders gaat doen. Soms zegt hij ja en soms wil hij dat ik blijf, en dat is prima.

Verwen ik hem hiermee te veel? Ik vind van niet maar ik ben zelf ook van mening dat je een kind niet te veel kan verwennen met aandacht en liefde.

Jij geeft wat hij nodig heeft, waardoor hij zichzelf op een positieve manier kan ontwikkelen. Waarin hij vertrouwen krijgt in de mensen die in zijn leven komen.

Dus laat die opmerkingen voor wat het is, geef jou kind de aandacht die hij zo hard nodig heeft en doe wat voor jou goed voelt.

Een kind dat vaak schreeuwt terwijl jij druk bezig bent is een kind die zijn moeder roept. Waarschijnlijk heeft hij voor het schreeuwen al 3 keer mama gevraagd maar heb je dat helemaal niet door gehad.

Ben je nu een slechte moeder als je hem niet direct de aandacht geeft die hij op dat moment nodig heeft? Nee zeker niet, je kan niet altijd ‘aan’ staan wanneer hij dat wil. Wel kan je proberen om bewuster bezig te zijn met zijn gedrag.

Elke ouder doet het op zijn/haar eigen manier probeer je dan ook niet te veel aan te trekken van wat andere zeggen en hoe andere het doen.

Doe echt wat voor jou goed voelt, jij kent je kind tenslotte het beste.