Dag van de bouw 2016

Spaarndammertunnel

Elk jaar is er de Dag van de bouw. Dat is voor ons een mooie kans om alvast een kijkje te nemen in de Spaarndammertunnel. Deze wordt gebouwd vlak voor Dunya’s school en is bedoeld om de omgeving veiliger te maken. Dan kunnen we met wat minder hartkloppingen oversteken. Ooit, in de toekomst. Nog een jaar, in elk geval. Als Dunya in groep zeven zit gok ik. Waarschijnlijk zal ze er nog wel iets van meekrijgen. Het is in elk geval leuk om eens te zien hoe de tunnel eruit ziet, waar we zoveel overlast voor moeten doorstaan. Zo rondom de tunnel verandert de verkeerssituatie regelmatig. Het is een pad waar twee basisscholen en het gymnasium gebruik van maken. Fietsers en voetgangers door elkaar. Er is een scheiding gemaakt voor voetgangers en fietsers, toch zijn er maar weinig mensen die zich daar iets van aantrekken. Gelukkig gaat het nooit mis, alleen maar bijna. Het is ook een ramp met kinderen, volwassenen en pubers op hetzelfde pad. Onderweg naar school gebeuren er regelmatig bijna aanrijdingen omdat Dunya stopt voor rood en die leerlingen dat niet gewend zijn. Dat irriteert mij enorm. Ook al zit je op het Voortgezet Onderwijs, dat wil niet zeggen dat verkeersregels niet voor jou gelden.

Gympen aan

Het is wel erg warm. We parkeren onze fiets in het fietsenrek bij school en lopen naar de tunnel. Normaal staat er een hek voor, nu kunnen we gewoon het terrein op. Dunya heeft op aandringen van mij dichte schoenen aangetrokken. Ze loopt het liefst op sandalen, zeker als het zulk mooi weer is als vandaag. “Weet je nog, dat we twee jaar geleden ook naar de Dag van de bouw gingen? Toen gingen we naar je nieuwe school die nog lang niet klaar was. En toen was er overal stof en zand. Je nieuwe sandalen konden we weggooien!” Ze knikt en trekt haar sneakers aan. Voor rede vatbaar dus. Gelukkig maar. De gympen gooi ik van de week wel in de wasmachine. Laatst vroeg een moeder in de kerk hoe Dunya het voor elkaar kreeg om die gympen zo wit te houden. “Gewoon, even in de wasmachine en ze zijn als nieuw!” lachte ik.

Tunnelbuizen

Het is een beetje een enge trap waar we af moeten. Maar het gaat goed en we komen allebei veilig in de tunnel. Hij ziet er best al mooi uit en lijkt ook al een heel eind af. Natuurlijk zijn dit alleen de tunnelbuizen en kan ie nog lang niet gebruikt worden. Maar we kunnen ons een beetje een voorstelling maken van hoe het eruit gaat zien over een jaar. De tunnel houdt het doorgaande verkeer weg bij de school en de nieuwe wijk. Dan hou je alleen bestemmingsverkeer over en fietsers en voetgangers. Daarvoor komt er een mooi park. In de toekomst kunnen kinderen van school dan in het park spelen en hebben ze alle ruimte. Nu is het allemaal wat beperkt qua speelruimte.

Bouwterrein

We wandelen samen door de tunnel en worden aangesproken door een medewerker die altijd boven bij de hekken staat. Hij groet altijd vriendelijk en we kennen elkaar na al die tijd natuurlijk ook een beetje. Ik herken hem niet direct omdat hij geen helm op heeft en geen geel reflecterend hesje. Maar gelukkig heb ik het op tijd door en zeg ik dat we het leuk vinden dat we een keer kunnen zien wat er onder de grond gebeurt. Hij legt uit wat er boven nog te zien is en hoe we moeten lopen. Aan het eind van de tunnel is er het felle zonlicht. Daar boven de tunnel uit zien we de school. We kunnen nog een eindje doorlopen en dan komen we op het bouwterrein van de woonwijk. Daar is informatie te vinden over het pontsteigergebouw dat wordt gebouwd en over de woningen die er komen te staan. Buiten staat een springkussen en er is een tafel met kleurplaten en viltstiften. Dunya komt erachter dat er gratis patat te krijgen is en ik ga met tegenzin akkoord. Zoveel ongezonde dingen, maar ach, ze eet geen mayonaise, dat scheelt dan weer. Bovendien delen we de patat, dus dan is het nog minder erg. Zo weet ik het voor mezelf wel te verantwoorden. Ik vind het wel een belevenis om zo uit te kijken over de bouwplaats. Heel bijzonder om het van deze kant te zien. En zo zie je ineens dat het best opschiet.

Overlast

Dunya krijgt geen genoeg van de ruimte en het springkussen. Verlangend kijkt ze naar de patatcaravan, maar dat gaat niet gebeuren. We lopen uiteindelijk terug en komen op het pad bij school uit. Dat is grappig. Eerst lijk je in een andere wereld en dan opeens ben je weer op bekend terrein. Ik ben benieuwd hoe de wijk er over een paar jaar uitziet. Hopelijk gaat de school ook weer groeien. Wat mij betreft gaan we daar met elkaar mee aan de slag. De school moet meer zichtbaar zijn in de buurt. Ouders moeten de school kunnen vinden, moeten een idee hebben waar de school voor staat. We kunnen niet wachten tot de woonwijk klaar is. Tegen die tijd moet de school weer bekend zijn. Ouders kiezen vaak principieel, maar ook luisteren ze naar verhalen uit de buurt. Dus zorg dat ouders en kinderen die er nu zijn, tevreden zijn en blijven, want zij zijn het visitekaartje van de school. Wel denk ik dat het scheelt als er huizen staan, nu is het een bouwterrein en ik zou persoonlijk niet voor deze school kiezen op dit moment. Ik vind de oversteek levensgevaarlijk en de overlast van de bouw erg storend. Over een tijdje weten we waar we het voor doorstaan hebben. Dan staat er een prachtige woonwijk en is de verkeerssituatie heel veilig door de mooie tunnel. Ik ben heel benieuwd wat de toekomst brengt.

 

• Bonus aanbiedingen bij AH »
• Kinderkleding outlet bij Zalando »
• 44% korting op Name-It »
• 70% korting bij Westwing »