Daar was ik weer

Een tijdje geleden schreef ik over ons dochtertje, dat vaak ongelukjes had en talloze onderzoeken en bezoeken aan een psycholoog onderging. Gelukkig is dat nu voorbij, nu ze 9 is, heeft ze geen ongelukjes meer gehad. Je zou denken dat we eindelijk weer door kunnen, maar nee. Na de rapportbespreking moesten we om de tafel, want ze blijkt te veel afgeleid te zijn. Het duurt te lang om haar werkjes af te maken, en als de juf iets vraagt, klapt ze dicht. Ze vragen zich af of ze de leerstof van groep 5 wel begrijpt en weten niet hoe ze haar kunnen helpen. Daarom willen ze een IQ-test laten uitvoeren, en dan worden we weer doorgestuurd naar de psycholoog. Dus, ze gaat weer naar haar eigen psycholoog. De wachtlijst is lang, dus we wachten geduldig af.

Afgelopen donderdag hadden we een rapportgesprek voor de jongste van 5. De juf en de IB'er gaven aan dat hij alleen maar wil spelen en geen werkjes wil maken. Ze lopen tegen grenzen aan en zien te weinig groei in zijn ontwikkeling. De tekeningen die hij maakt passen niet bij zijn leeftijd. Ik heb zelf aangegeven dat ik hem niet naar groep 3 wil laten gaan omdat hij te beweeglijk is, wat de schoolarts ook heeft gezien afgelopen dinsdag. De schoolarts was het daarmee eens, maar de school lijkt er niet zeker van te zijn of hij zich beter zal ontwikkelen of dat er veranderingen zullen optreden. Ik zei dat ze al een jaar vooruit kunnen voorspellen. De optie die ze nu gaven, was dat we rond de tafel moeten gaan zitten met de schoolarts erbij. Daar ga ik nog even een nachtje over slapen. Wordt vervolgd...