Corona in groep 3

Altijd al heeft Lin moeite gehad met leren. Al op de kinderopvang vonden ze dat ze weinig woorden zei voor haar leeftijd. Nog voordat Lin naar school ging, waren wij om deze reden al begonnen met logopedie. In de kleuterklas is ze blijven zitten, waardoor ze de rest van de basisschool niet meer mag blijven zitten. Tijdens een van onze eerste tien minuten gesprekken in groep 1 heeft de juf laten vallen dat ze misschien wel naar speciaal onderwijs zal moeten gaan.

Koste wat het kost wil ik Lin op het reguliere onderwijs houden. Dit komt voornamelijk omdat ik zelf op speciaal onderwijs heb gezeten en hier hele slechte ervaringen aan heb overgehouden. Binnenkort wil ik hier een blog over schrijven, maar nu even terug naar Lin.

Ze zat vorig schooljaar dus in groep 3. Toen ik dacht dat het goed ging (want hé, ineens kon ze lezen), kwam het heel hard binnen toen ik zag hoe langzaam ze las in vergelijking met de rest van haar klas. Ook tijdens het eerste tien minuten gesprek bleek dat ze nog steeds achter loopt.

Wij moesten al vanaf het begin van het schooljaar thuis extra met haar oefenen. Daarnaast gaat ze nog steeds naar logopedie en moet ze twee keer per week BOUW! vanuit huis doen. Iets wat best wat tijd kost om vanuit huis te regelen.

En toen kwam corona en gooide flink wat roet in het eten. Want die weken dat wij thuis zaten met Lin, zijn funest geweest voor haar leeruren. Zij heeft school nodig, elf weken thuis zitten zou haar resultaten niet verbeteren. Ik was in paniek. Hoe heerlijk ik het ook vind om haar thuis te hebben, zij heeft elk uurtje school nodig om op niveau te komen.

Natuurlijk moesten wij tijdens de coronaperiode vanuit huis schoolwerk met haar maken. Iets wat voor vele ouders een drama was en bij ons ook. Juf gaf aan dat het huiswerk ongeveer twee uur per dag in beslag zou nemen, wij zaten gerust 4 uur aan het huiswerk. Daarnaast liep logopedie, extra leesuren maken én BOUW! ook gewoon nog door.

Je kunt je wel voorstellen dat deze periode niet heel gezellig is geweest bij ons thuis. Want ondanks dat ik het écht niet erg vind om les te geven aan Lin, vind zij het wél erg om dat van ons te krijgen. Dat in combinatie met haar ADHD en slechte concentratie zorgde er voor dat wij geregeld boos op haar moesten worden om te zorgen dat ze door zou gaan met (of überhaupt zou beginnen aan) haar huiswerk.

Toen de zomervakantie voor ons begon kregen we haar eindrapport mee. Ik schrok toen er in haar rapport stond dat haar leesniveau op M3 (midden groep 3) zit. Want dit betekent dat zij een half jaar achter loopt op haar klasgenootjes.

In de vakantie hebben wij iedere dag opdrachten vanuit huis gemaakt, veel leesuren gemaakt, zijn we iedere week naar logopedie geweest en hebben wij BOUW! vanuit thuis gedaan. In de hoop dat ze groep 4 start op hetzelfde niveau als haar klasgenootjes. Helaas heeft dit niet voor het resultaat gezorgd waar wij op gehoopt hadden en houdt ik momenteel mijn hart vast…

En begrijp mij niet verkeerd. Ik ben trots op haar en de schoolresultaten die zij haalt zorgen er niet voor dat ik haar minder trots of juist trotser ben. Ik vind het voornamelijk vervelend voor Lin dat zij zoveel moeite moet doen om hetzelfde resultaat te behalen als haar klasgenootjes. Om te zien hoe gefrustreerd zij raakt omdat het niet lukt. Want lieve Lin, het maakt niet uit wat je later wordt, als je maar gelukkig wordt.