Consultatiebureau, here we come!

Wist je dat de gemiddelde lengte voor een 4-jarige 104 centimenter is? Tenminste, volgens de World Health Organization. Over een goede 1,5 maand is mijn bijna-kleuter, geen bijna-kleuter meer, maar een echte kleuter. Dan vieren we zijn vierde verjaardag!

Vandaag stond er een bezoekje aan het consultatiebureau op het programma. Nu weet ik uit ervaring dat het cb niet altijd de beste vriend van een mama (of papa) is. Er gaan veel negatieve verhalen over het cb de ronde. Ik kan daar ook aan mee doen hoor. Maar ik wil het nu eens van de andere kant belichten. Op een paar kleine frustraties na, heb ik echt alleen maar positieve ervaringen met het cb. Vooral de wijkverpleegkundigen krijgen van mij een dikke duim. Ze volgen de algemene richtlijnen, maar ze kijken verder. Ze kijken naar het kind, verplaatsen zich in het kind en laten het kind zijn eigen lijn volgen. Niets geen gedoe. En daar hou ik van.

Van de week had ik mijn bijna-kleuter voorbereid op zijn bezoek aan het cb. Ik vertelde hem dat ze hem gaan meten, wegen, een ogentest gaan doen en hem gaan vragen hoe het met hem gaat. Oh en tussen neus en lippen door deelde ik hem mede dat hij ook een prik kreeg. Hij keek me aan, haalde zijn schouders op en dat was het. Vanmorgen liep hij trots het cb binnen, een echte stoere vent. En waar veel kinderen dichtklappen als ze verplicht iets moeten doen (heeft mijn bijna-kleuter ook vaak last van), deed hij vandaag precies wat hem werd gevraagd. Hij gedroeg zich voorbeeldig. En ik hoef vast niet uit te leggen dat dat mij enorm trots maakte.

Netjes stapelde hij de blokjes op zoals hem weg gevraagd, tekende hij een streep, rondje en een kruis. Hij gaf heel netjes antwoord op de gestelde vragen. Hij voelde zich zo groot. De ogentest deed hij perfect. Al was hij zelf een beetje teleurgesteld dat hij de bijna onderste regel niet goed kon zien. Uhm schatje, jij staat verder weg als mama en zelfs mama kan het niet zien. En toen kwam-ie: de prik. En er kwam niets. Helemaal niets. Geen spiertje vertrok hij. Hij keek er naar en dat was het. De Garfield pleister werd blij ontvangen. Bij het weggaan voelde ik me enorm trots. Wat heeft mijn kanjer het goed gedaan. Maar stiekem vind ik het ook wel een beetje jammer hoor. Gelukkig heb ik mijn kleine diva nog. Over een paar maanden ben ik terug, op het cb!

Enne, nog even terugkomend op de gemiddelde lengte van een kleuter. Mijn nog-net-niet-helemaal-kleuter is lang. Dat wist ik. Maar met zijn 108,5 centimeter is dat ook echt bevestigd. En 17,5 kilo schoon aan de haak. Heerlijk ventje!