7 jaar geleden
Brief aan de buurman die Veilig Thuis belde
Beste buurman of vrouw, Ik weet niet wie u bent, helaas, ik heb u namelijk veel te vertellen.
Allereerst wil ik u bedanken, u hebt een anonieme melding gedaan bij een officiële instantie. Daar zal u heel wat moed voor verzameld hebben. Ik wil u bedanken voor het feit dat u heel veel om mijn dochter geeft, dat u net als wij haar wil laten opgroeien tot een gelukkige stabiele volwassene. Dank u voor deze liefde voor mijn meisje.
Ik vind het erg jammer dat ik niet weet wie u bent. Dat u de melding anoniem gedaan hebt. Ik kan daardoor niet met u van gedachten wisselen over het opvoeden van kinderen, over de impact van kinderen die veel en hard en lang kunnen huilen, over wat dat doet met ouders. Ik vind het jammer dat u anoniem gebleven bent, dat u blijkbaar bang bent voor mij. Ik heb nog nooit iemand geslagen, ik heb nog nooit iemand geschopt, ik heb nog nooit iemand bewust pijn gedaan, niet fysiek en niet met woorden. Het idee dat u blijkbaar bang voor mij bent, bang voor gevolgen doet mij pijn. Pijn in mijn hart. Bijna even veel pijn doet het mij dat u voordat u een dergelijke instantie naar ons toe stuurde niet even bent gekomen voor een kop koffie. Ik kan heel goed koffiezetten! Zonder meteen te beschuldigen, zonder dat te doen hadden we kunnen koffiedrinken en had ik meer kunnen en willen vertellen over ons gezin en mijn dochter. Ik had dat fijn gevonden. Als je mensen kent, vermindert dat de angst vaak voor dezelfde mensen. Ik had zo graag gewoon contact met u gehad.
Ik hoop dat uw zorgen om mijn dochter minder geworden zijn. De conclusie was uiteraard dat wij onze dochter niet martelen. Ik denk dat u nog steeds mijn dochter met regelmaat hoort huilen. Als u zich nou zorgen maakt, wilt u dan alstublieft gewoon een kop koffie of thee komen drinken, desnoods een ander drankje. Ik ben erg benieuwd naar uw visie over huilende kinderen, vloekende echtgenoten, en waar de uitknop van uw kinderen zit. Ik denk dat we samen eruit zouden komen. U hoeft dan niet de moed te verzamelen te bellen naar Veilig Thuis, hier scheelt het de stress die een dergelijk onderzoek met zich meebrengt, en bijkomend voordeel is dat ik u face to face kan bedanken voor de liefde die u voelt voor mijn dochter. Dat vind ik namelijk bijzonder prijzenswaardig.
Dank u wel buurman voor de liefde en zorgzaamheid naar het welzijn van mijn meisje!
Simone
Simonevp
Ik heb nog steeds geen idee wie gemeld heeft. Ik heb dat losgelaten. Voor een deel lukt dat, het deel dat dit morgen weer kan gebeuren lukt niet. We hebben maanden gedoe gehad met instanties, onzekerheid, hierover spreken, daarover, dit verder onderzoeken. Ik heb heel lang het gevoel gehad dat er naar iets gezocht werd, om de melding eer aan te doen. Of om zich in te dekken, want de media explodeert, terecht, dan. In eerste instantie was ik erg boos op de melder, zeker omdat het anoniem gebeurde. Inmiddels ben ik dat, na al die maanden niet meer. Inmiddels zie ik de andere liefdevolle kant van de melder ook, en neemt die meer de overhand. Neemt niet weg dat ik nog steeds graag face-to-face zo spreken met de melder.
Anoniem
Wauw gewoon even een melding doen en dan nog anoniem ook!! ipv even langs te komen! heb zelf ook 2 kids de ene 8 de andere bijna 2 en ook die kunnen wanneer ze hun niet krijgen behoorlijk schreeuwend huilen!! mooie brief!! netjes maar wel met een stakement :-) hopelijk heeft hij inmiddels wat laten horen? sta er boven jullie weten beter maar dat er dan zo,n onderzoek volgt is wel minder liefs anne