Breath holding spell

Breath holding spell, ik had er wel al eens van gehoord maar nog nooit mee gemaakt. Tot een paar weken geleden.

Het was na de zwemles, met beide kindjes doe ik aan baby/peuterzwemmen op donderdag ochtend. Dus die donderdag was niet anders. Na het zwemmen nog even met de andere moeders een kopje koffie drinken in de kantine en dan naar huis en naar bed. 

Omdat Ollie de hele tijd weg wilde lopen, zette ik hem in de kinderstoel om zijn schoenen aan te trekken om naar huis te gaan. Overduidelijk was hij het er niet mee eens... hij begon keihard te huilen. Hij stopte even, om adem te halen voor een nieuwe uithaal dacht ik, maar die kwam niet. Hij hield z’n adem in...

‘Adem halen’ zeg ik rustig tegen hem maar hij doet het niet. Ik word wat dringender ‘adem halen, Ollie!’ Maar nog steeds niet. Ik blaas in z’n gezicht en nog eens en nog eens. Hij start nog steeds niet opnieuw met ademhalen. Inmiddels zijn zijn tandvlees, lippen en gezicht blauw aan gelopen. Ik merk dat ik in paniek raak. 

Ik trek hem uit z’n stoel terwijl ik blijf roepen ‘adem halen, Ollie! Olivier, adem halen!’ Ik hou hem op z’n kop terwijl de andere moeder in z’n gezicht begint te blazen en dan ineens ademt hij weer!

De andere kindjes, moeder, badjuf en receptioniste staan om ons heen. Iedereen is geschrokken, behalve Fabi die heeft er weinig van mee gekregen, die zat lekker tv te kijken . Gelukkig.

Eenmaal thuis heb ik het gegoogled, breath holding spell. Iets dat kinderen de eerste paar keer uit paniek (boosheid, verdriet, angst of pijn) onbewust doen. Sommige kinderen doen het 1 of 2 keer, andere kinderen kunnen het opwekken en gaan het ‘gebruiken als machtsmiddel’. Het is niet gevaarlijk, zo vertelt Google. ‘Als een kind te lang stopt met ademen, kan het kort flauw vallen en daarmee komt de ademhaling weer op gang.’

Breath holding spell; onschuldig en ongevaarlijk. Behalve voor de ouders...

Heb jij het weleens mee gemaakt?